Кешеләр һәрвакыт гадел дәүләт төзү, бер кеше мәнфәгатьләрен гомум-халык мәнфәгатьләренә туры китерү дип уйлаганнар.

Безнең дәүләт төзелешен илебезнең Төп Законы – Конституция билгели.

Хәзер гамәлдә булган Конституция 1993 елның 12 декабрендә кабул ителде.

―”Конституция” латинчадан тәрҗемә иткәндә ―”төзелеш, карар” дигән мәгънәне аңлата. Законнар – илдә яшәүчелҽрнең барысы өчен дә мәҗбүри кагыйдәләр. Конституция Төп Закон дип атала, ә бу башка законнар аңа каршы килергә тиеш түгел дигән сүз.

Россия Конституциясендә ―Кеше, аның хокуклары һәм иреге югары кыйммәткә ия, диелгән. Бу безнең Конституциябезнең төп фикере.

 «Ачның хәлен тук белми» дигәндәй гарип кешенең җан сыкрануын сәламәт кеше ишетеп, аңлап җиткерми дә кебек. Тик ишетергә, аңларга тырышырга кирәк, бик кирәк. Язмыш тарафыннан кимсетелгәннәргә ярдәм кулын сузарга беркайчан да соң түгел. Кыйммәтле даруларга, катлаулы дәвалану чараларына һәм, иң мөһиме, безнең җылы карашка, таянычыбызга мохтаҗ кешеләр барлыгын онытмасак иде. Янәшәбездәге болай да үзләрен кимсетеп тойган дусларыбызга игътибарлырак булыйк, хәлләрен аңларга, күңел авазларын ишетергә тырышыйк, авыр тормышларына – терәк, сырхауларына – шифа, кайгы-хәсрәтләрендә юаныч булыйк.

Бәхетсез мизгелләр кирәк

Бәхетне аңлар өчен.

Бер чирләп карау да җитә

Саулыкны саклар өчен. (Л.Дәүләтова)

Бүген безнең балалар бакчасында  "Әниләр бәйрәме" булды.Балалар биеделәр,әниләргә багышлап җырлар җырладылар,шигырьләр сөйләделәр.

Чынлап  та бүген бездә зур бәйрәм.Без дөньяда иң кадерле кешеләр - әниләр бәйрәмен билгеләп үтәбез.Инде ничә ел ноябрь ае бу бәйрәмне безгә бүләк итеп килә.

Әни-җирдә иң газиз,якын кеше.Без үзебезнең тормышыбызны алардан башка күз алдына да китерә алмыйбыз.Алар - безнең дөньябызның яме.

Әйе, без котлыйбыз әниләрне 

Теләгебез безнең дә:

Мәңге шулай кояш кебек

Балкыгыз күгебездә.

Хөрмәтле әниләр!

Сезне 24 нче ноябрь көнне  "Әниләр бәйрәме" нә  чакырабыз.

Көз­ге ур­ман­ның ма­тур­лы­гын­нан кү­ңел­гә рә­хәт... Ур­ман­ны би­зәп, алан­нар­да ба­лан, ми­ләш ку­ак­ла­ры бал­кып уты­ра. Күч­мә кош­лар очып кит­кән, ур­ман моң­су­ла­нып кал­ган, тын­лык­ка чум­ган... Яң­гыр­лар­дан соң үсеп чык­кан төр­ле-төр­ле гөм­бә­ләр, ми­не күр­мә­сә­ләр ярар иде, ди­гән­дәй, яф­рак ас­ты­на кач­кан­нар. Яңа гы­на явып үт­кән яң­гыр­дан соң там­чы­лар бө­тен җир­гә саф­лык өс­тәп, са­ран гы­на як­тырт­кан ко­яш ну­рын­да җе­мел­ди­ләр... Агач­лар да, төр­ле­дән-төр­ле күл­мәк­лә­рен ки­гән­нәр дә, бәй­рәм­гә әзер­лән­гән ши­кел­ле, те­зе­ле­шеп то­ра­лар. Ара­да иң ма­ту­ры – ак, төз кәү­сә­ле сап-са­ры яф­рак­лы ка­ен кы­зы. Аның янә­шә­сен­дә – ка­ра­су кыз­гылт яф­рак­лы го­рур имән еге­те. Ту­лы­шып пеш­кән кып -кы­зыл тәл­гәш­ле ми­ләш, ба­лан ку­ак­ла­ры ку­нак кыз­ла­рын хә­тер­лә­тә­ләр... Ямь-яшел на­рат­лар­га, чыр­шы­лар­га гы­на көз ка­гыл­ма­ган. Алар бер­ни бул­ма­ган­дай, та­гын да куп­шы­ла­нып, гамь­сез ге­нә уты­ра­лар... Рә­хәт тә ин­де көз­ге ур­ман­да..

Гөлсинә Тауфиковна! Тәрбиячеләр көне белән котлыйбыз. Бәхет,  исәнлек -саулык телибез

Көз көннәре килеп җитте

Хушлашабыз җәй белән.

Бөтен җиргә  яфраклардан

Алтын келәм җәелгән.