Әни. Нинди зур сүз бу!

Кеше үз гомерендә шул сүзне ничәмә-ничә кабат әйтә икән? Әйткән саен, ул сүз яңадан-яңа мәгънә алып килә. Ана шул бер сүздән синең шатлыгыңны да, кайгыңны да, уйларыңны да белә. Алай гына түгел, ана бу сүз аша синең йөрәгеңне күрә. Әйе, күрә. Чөнки «әни» дигән сүз ул үзе йөрәктә туа. Ә йөрәктән чыккан сүз йөрәккә барып керә. Әни дип әйттеңме, син инде көчле дә, син инде бәхетле дә!(Н.Дәүли)

Сал­кын кыш­лар­га ке­реп бар­ган­да, без иң җы­лы һәм як­ты бәй­рәм­нәр­нең бер­сен – Ана­лар кө­нен бил­ге­ләп үтә­без. Бу – без­гә тор­мыш бир­гән, төн йо­кы­ла­рын кал­ды­рып, без­не баккан, үзе туң­ган­да да, ба­ла­сын җы­лы­та ал­ган, иң тәмлесен, иң зат­лы­сын ба­ла­сы­на бир­гән али­һә­гә тиң зат­лар бәй­рә­ме. Безнең Утыз Имән мәктәбендә әлеге бәйрәм 28 ноябрь көнне билгеләп үтелде. Укучыларыбыз кадерле әниләрен мәктәпкә чакырып котладылар. Олы бәй­рәм уңаен­нан бар­лык әни­ләр­гә нык­лы сә­ла­мәт­лек, озын го­мер, га­и­лә имин­ле­ге, җан ты­ныч­лы­гы те­либез. Тор­мыш­ла­ры­гыз имин, кү­ңел кү­ге­гез һәр­чак аяз бул­сын. Бәй­рәм бе­лән!