Бездә кышлаучы кошларны суыклар куркытмый, ә менә ачлык – аларның иң явыз дошманы. Кошлар безнең ярдәмгә бик мохтаҗ. Без аларга ярдәм итеп, кошларны гына түгед, үзебезнең табигатебезне дә саклыйбыз. Кошлар урман, кырларыбызны корткычлардан саклый. Матур итеп сайраулары белән дөньяны матур әһәңгә күмә. Без рәхәтләнеп кошлар сайравын тыңлыйбыз. Аларны саклыйк, кайгыртыйк һәм үзебезнең кулдан килгәнчә ярдәм итик. Безнең бакча балалары да әти-әниләре белән бергәләп ел саен җимлекләр ясап киләләр. Кыш буе балалар аларны ашатып, күзәтеп торалар.