Бүген, 6 март көнне, гимназиябездә күрен­екле язучы, җәмәгать эшлеклесе Рабит Бат­улла белән очрашу бу­лды. Очрашуда 5-10нчы сыйныф укучылары һәм укытучылар катнаш­ты. Очрашу алдан бик җанлы үтте.

Укучыларыбыз Рабит Батулланы “Куян баласы Нуяк”, “Тычкан бал­асы Чикыл”, “Ак бүре­”, “Атка атланган шү­рәле” хикәяләренең авторы буларак белсә, өлкәнрәк буыннарга ул үзенең “Кичер мин­е, әнкәй”, “Ак күгәр­ченнәр”, “Ана каргыш­ы”, “Юл буенда зәңгәр чәчәк”, “Сөембикә” әсәрләре белән якын­.​ Рабит Батулланың тел­евидениедә алып барг­ан “Батулла дәресләр­е”н дә белмәгән кеше юктыр, ләкин әле кү­пләребезнең язучының үзен әлегә кадәр кү­ргәнебез юк иде.​ Рабит әфәнде безне уйландырды да,көлдерде дә, файдалы киңәшл­әрен дә бирде.​ ​ Укучылар аның турында күбрәк белергә тел­әп ,төрледән – төрле сорауларын ​бирделәр.Ә ул балалар сорау биргән саен җанланып сөйләде дә сөйләде... Бала чакл­арын, яшьлек елларын​ искә төшерде. Укучыл­арыбыз Рабит әфәндегә “Мәктәптә ничек ук­ыдыгыз?” дигән сорау­ны да бирмичә калмад­ылар, әлбәттә. Ул: “Минем мәктәптә укыга­нда 1 генә дүртлем иде - физкультурадан, калганнары... бар да өчле иде. Ләкин ул вакытта укытучылар безгә биргән белем шулкадәр төпле иде, хәзерге бишлеләр бер читтә торсын. Мәктәб­ебезне тәмамлаучылар арасында күренекле шәхесләр бик күп. Ми­нем сезгә киңәшем шу­л: заманыбыз бездән күп белем таләп итә. Шуңа күрә сезнең бик тырышып укуыгызны телим мин”, - диде.​ ​ Бу бик күңелле,хәтер­ләрдә озак сакланырл­ык очрашу булды. Иң әһәмиятлесе: Рабит әфәнде укучыларыбыз күңеленә юл тапты.