Безнең илебездә моңа кадәр Әтиләр көне билгеләп үтелми иде, без ел саен Әниләр бәйрәмен үткәрдек, тик, гаилә башлыгы булган әти кешенең көнен билгеләп үтмәдек. Бу гадел түгел, чөнки әтиләр дә гаилә өчен зур тырышлык куялар, бала тәрбиясендә зур роль уйныйлар. Шуңа күрә, октябрь аеның өченче якшәмбесе – Этиләр коне итеп билгеләнде. 

Иң яхшы дус, киңәшче

Иң якын кешем минем

Көчле, кыю, акыллы

Ул бит минем әтием!

Шул уңайдан бүләк әзерлибез.

Беркөн шулай, гөлләр бакчасында
Чәчәкләрне кылдым тамаша.
Хуш исләре белән җан шатлана,
Нурларыннан күзләр камаша.

Нәфис, төсләренә, буйларына
Хәйран калып, кызыгып карадым,
-Әй, чәчәкләр, сезгә кемнәр дуслар?
Кемнәр дошманнар?-дип сорадым.

Гүя, алар шунда җанландылар,
Нурлар чәчеп җем-җем көлделәр.
Әкрен генә искән җил аркылы
Миңа болай җавап бирделәр:

-Кемнәр эшли, кемнәр җирләр казый,
Кемнәр безгә сулар сибәләр...
Кемнәр чәчкә кебек саф күңелле,
Шулар безгә дуслар...- диделәр.