Дус яшәргә кирәк җир йөзендә,

Дуслар кирәк һәрбер кешегә.

Дуслар булса яшәү дә күңелле,

Уңай була һәрбер эшең дә.

Иртәдән үк уянып,

Матур уйлар уйлап,

Сәяхәткә юнәлдек

Туган яклар буйлап.

Әй сөям мин табигатьнең гүзәл күренешләрен!

Ялтырап аккан суын, анда балык йөзешләрен.

Ул яшел урман, болыннар, бакчалар, чәчкәләрен,

Ул кояш, айны, аларның нур чәчкәннәрен.

Һәр туар таң җирдә тыныч булсын,

Имин булсын иде дөньялар.

Аяз күгебезне болыт капламасын

Балкып янсын күктә йолдызлар.

Берәү, икәү, өчәү, дүртәү,

Бик озак шул көтәсе.

Китап - дәфтәрләрне алып

Мәктәпкә тизрәк килә китәсе.

Үстергән дә безне чын дуслык,

Көч биргән дә безгә чын дуслык.

Дуслык булса яшәр гөмергә

Бөтен җир шарында тынычлык.

"Туган тел"не яттан сөйләп,

Үсеп җиткәнбез шулай.

Барлык татар балалары

Ярата сине, Тукай.

Нинди таныш моңлы көй бу?

Тукай җыры "Туган тел".

Истән бер дә чыкмый торган

Халык көе " Туган тел".

Без урманга килдек, бик матур җирләр күрдек:

Бу зифа каен - уңда, ямь - яшел чыршы - сулда

Күп күбәләкләр оча, әйләнеп җирне коча.

Җирдә келәм, Ходай биргән

Нинди генә төсләр юк анда!

Ал, сары. Кызыл, зәңгәр -

Искитәрлек бит бар да...