Ни арада җәй үтте,

Матур көз килеп җитте.

Шатлык тулы бу бәйрәмне

Балалар күптән көтте.

Без уйныйбыз, уйныйбыз

Якты көннән туймыйбыз.

Кулны -кулга чаба -чаба

Җырлыйбыз да биибез.

Без инде хәзер зурлар,

Күп эшли безнең куллар.

Иеләбез, басабыз һәм алабыз

Яфракларны чиләкләргә салабыз.

Кызыл, кызыл, кып - кызыл

Агачның яфраклары.

Җил исә, ява яфрак -

Көзнең матур чаклары.

Һәрбер сүзе, җылы күз карашы,

Сабый күңеленең түренә үтүче,

Авырлыклар килсә, уртаклашып,

Сиздермичә ярдәм итүче - укытучы.

Без, балалар, яратабыз

Йөгереп, сикереп уйнарга.

Әйдә, безне куып кара,

Көчең җитсә тотарга.

Зәңгәр күгемдә ал кояш

Сүнмәсен, балкып торсын,

Өлкәннәрнең нурлы йөзе

Гел көләч булып торсын.

Нинди генә төсләре юк,

Күреп исең китәрлек.

Яшелчәләр белән тулган

Бүген безнең бакчабыз.

Күңелегез һәрчак аяз булсын,

Килмәсеннәр сагыш-борчулар.

Ныклы сәламәтлек юлдаш булсын,

Аннан кадерлерәк нәрсә бар!

Туп-туп тубыбыз,

Син - безнең матурыбыз,

Тишмәбез дә югалтмабыз,

Оста тота кулыбыз.