Безнең бакчабыз - гөлбакча!  Шулай булмый мөмкин дә түгел, чөнки без үзебез нәни генә булсак та, эштән бер дә курыкмыйбыз. Ямьле язлар җитүгә бакчабызга бик күп төрле чәчәкләр утыртучылар да без, агач - куакларыбызны тәрбияләп торучылар да без, билгеле инде, апаларыбыз ярдәме белән. Бакчабызның бер почмагын кече урман биләп тора, аны кайчандыр, әле без тумаганда, безнең апаларыбыз һәм абыйларыбыз киләчәк буыннар өчен утыртканнар. Эссе җәйге көннәрдә без шул урман ышыгында ял итәбез, кошлар җырын тыңлыйбыз. Кышларын миләш чыпчыкларын күзәтүе генә ни тора! Аерым бер мәйданда чыршылар аллеясы бар. Бакчабыздан    мәктәпкә китүчеләр утырта ул    чыршыларны анда. Менә быел да көзге матур бер көндә бик күп куаклар утырттык әле. Кемдер апаларга куак үсентесе китереп торды, өлкәнрәкләребез су сипте.Без үсеп бакчадан киткәч, бездән соң килгән балалар шул куакларга карап соклансыннар өчен тырыштык без.