Һәйкәл – әби-бабаларыбыз вакытыннан калган олы бер мирас. Ул, без дөньяга килгәнче, бик күп еллар буе җил-давылга, кар-буранга, салкынга түзгән һәм безнең илдә сугышлар барган вакытта авыл халкының авыр кыерсытуларга, авыр тормышка бирешмичә, алга атлавын күргән.
    Ә инде һәйкәлләрне карап, тәрбияләп тору безнең төп бурычларыбызның берсе!
    Бүген без дә укучылар белән Бөек Ватан сугышчыларына куелган һәйкәл тирәләрен, Тукай һәйкәлен кардан чистарттык. Саф һава да суладык, изге эш тә башкардык. Күп вакыт үтүгә карамастан, һәйкәл бүгенге көндә дә киләчәк буынны тәрбияләүдә башлангыч нокта булып тора.