Татар әдәбияты үсешенә Габдулла Тукай кебек зур өлеш керткән башка каләм иясен табу кыен. Г.Тукай татар халкын илебездә һәм дөнья күләмендә танытуда илче хезмәтен үтәде дисәк тә, хилафлык булмас. Тукай дигәндә – татар халкы күздә тотылса, татарлар дип әйтүгә – Г.Тукай дигән шигъри исем аңга килә. Әлеге бөек шагыйрьне татар милләтеннән һәркем хәтерли, аның белән горурлана.
Моны безнең башлангыч сыйныф укучылары да дәлилләде. Алар Г.Тукайның “Шүрәле”, “Су анасы”, “Кәҗә белән сарык”, “Бала белән күбәләк”,”Сабыйга”, “Эш беткәч уйнарга ярый”, “Эшкә өндәү” кебек бик күп әсәрләрен сәхнәләштерделәр. Жюри әгъзалары тиешле урыннар да билгеләде: 1 урынны 3”А” һәм 2”Б” сыйныфлары, 2 нче урынны 4”В” һәм 1”Б” сыйныфлары, ә 3 урынны 1”А” һәм 3”Б” сыйныфлары яулады.
Г.Тукайның шәхесе һәм ул тудырган үлемсез әсәрләр һәрвакыт халык күңелендә калалар. Укучылар, балалар да аның әсәрләрен яратып укыйлар һәм мәңгегә истә калдыралар. Ә бу – шагыйрьнең рухи үлемсезлеге дигән сүз.