Вначале звучала    песня «Бухенвальдский набад». И под эту мелодия загораются свечи. Затем  взяла слово Тюрина Елена, и говорила о том, что после ужасов войны, оккупации, концлагерей никто и помыслить не мог о возможности возрождения фашизма на Земле. Но прошли годы, и в некоторых странах к власти пришли люди, открыто поддерживающие идеи национализма и фашизма. Прикрываясь любовью к своему народу, стремлением принести пользу своей стране, они устраивают марши бывших эсэсовцев на площадях, воздвигают обелиски, уничтожая при этом памятники воинам-освободителям, преследуя ветеранов Великой Отечественной войны.

Во время  беседы    ученики узнали об идеологии нацизма, о расовых предрассудках, о создании лагерей смерти на территории европейских стран и бывшего Советского Союза. На  слайдах  проплывали фото , представленные в качестве обвинительных материалов на Нюрнбергском процессе, и в зале не осталось ни одного равнодушного. У некоторых на глаза наворачивались слезы.  

          А как представить детей за колючей проволокой фашистских концлагерей? Разум отказывается воспринимать подобное. Дети в концлагерях, донорских блоках - без имени, без матерей, с застывшим страхом в глазах... Седые дети войны. Среди 20 миллионов замученных в концлагерях четыре миллиона - дети! Это мероприятие показало, что современным молодым людям свойственно и чувство патриотизма, и чувство сострадания, жалости и скорби.

            Русский солдат не вторгался в чужие земли. Он защищал свой дом, свой народ, свое Отечество. Русский солдат стоял насмерть в Брестской крепости, под Москвой, Сталинградом. Он освободил узников Бухенвальда, Майданека, Равенсбрюка, Дахау, Саласпилса, Освенцима. Прошло 70 лет, но это невозможно забыть! Нам нужна эта Память. Пусть она будоражит умы, пусть она леденит наши сердца. Именно она, Память, заставляет нас задуматься: так ли мы живем, достойны ли мы воинов-патриотов? Именно она, Память, не допустит, чтобы прервалась связь поколений. Минута молчания.

Люди мира на минуту встаньте, встаньте,

Слушайте, слушайте - звучит со всех сторон.

Это раздаётся в Бухенвальде колокольный звон,

Колокольный звон…

         И зазвучал  звон Колокола, который переходил их в руки. Свечи гаснут, в зале тишина.

         Пусть навсегда в ваших сердцах, в ваших душах останется память о замученных, убитых, невинных людях. О детях, которые, едва начав жить, погибли от рук нацистских палачей. Пусть каждый из вас навсегда запомнит, что на нашей планете все равны. Пусть никогда не повторится такое. Не будь равнодушным, помни и борись с фашизмом в любом его проявлении. Мира вам и добра!

Башта “Бухенвальд набады” дип җыр башкарылды. Шул көйгә шәмнәр кабызылды. Аннары сүзне Тюрина Елена алды, ул сугышның бөтен афәтләреннән, оккупацияләрдән, концдагерьләрдән соң да фашизм тагын барлыкка килә алыр дип бер кемдә уйлый да алмый иде дигән фикер белдерде. Үз халкыңа мәхәббәт хисе белән капланып, алар үзләренң дәүләтләренә уңыш китерергә торышалар, мәйданнарда элекеге эсэсовцларның маршларын оештыралар, шуның белән бер рәттән, азат итүче солдатларның һәйкәлләрен җимерәләр, Бөек Ватан Сугышынң ветераннарын басалар.

Әнгәмә барышында нацизмның идеологиясе, милләтләрне аеру проблемасы, Европа һәм элекеге Советлар Союзы территориясендәге үлем лагерьләре булдыру турныда белделәр. Слайдларда Нюрберг процессыннан фотосурәтләр тәгъдим ителде һәм залда бер битараф кеше дә калмады. Кайберәүләрнең күзләре яшь белән тулган иде.

Ничек итеп фашист концлагерьләрнең чәнечкеле проволка артында балаларны күзалларга була? Акыл мондыйны кире кага. Күзләрендә курку катып калган, әти – әнисез концлагерьләрдәге, донор блоклардагы балалар. Сугышның чал балалары. Концлагерьдәге гаәапланган егерме миллион кеше арасыннан, дүрт миллоны – балалар! Бүгенге чара хәзерге балаларга да патриотизм, кызгану, кайгыру хисләре хас икәнен күрсәтте.

          Рус солдаты чит җиргә аяк басмаган. Ул үзенең оен, үзенең халкын, Ватанын саклаган. Рус солдаты үлгәнчегә кадәр Брест крепостен, Мәскәүне һәм Сталинградны саклаган. Ул Бухенвальд, Майданек, Равенсбрюк, Дахау, Саласпилс, Освенцим тотканнарын азат иткән. 70 ел узды, ләкин моны онытырга мөмкин түгел! Бу Хәтер безгә кирәк. Безнең аңыбызны утка, безнең йөрәгебезне бозга салсын. Хәтер генә безне уйландыра: без дөрес яшибезме, без сугышчы – патриотларга лаек мы? Хәтер генә буыннар арасындагы җепне өзмәс.

Бер минут тынлык.

Һәр беребезнең йөрәгендә газапланып үтерелгән кешеләр, нацистлар үтергән сабыйлар калса иде. Һәр беребездә бу җирдә бер тигез. Беркайчанда мондый вакыйгалар кабатланмасын. Монын турында һич онытма һәм фашизм белән көрәш. Тынычлык һәм иминлек сезгә!