Без әкиятләр яратабыз.  Матур китаплар карыйбыз, әкият геройлары белән танышабыз.  

Үзәк аша берничә кат бөкләнгән кәгазьдән кар бөртекләре кисәргә өйрәтү. Квадрат кәгазь битенен якларын һәм почмакларын тәңгәл китереп, төрле юнәлештә пөхтә итеп бөкләү кунекмәсен ныгыту. Кар бөртекләре бизәкләрен үзләре  күзаллаганча ясатып, балаларның фантазияләрен устерү.

Йолдыз - йолдыз вак  кына

Ак мамык сымак кына.

Өс киеменә куна

Тәнгә тисә су була.  ( Кар бөртекләре).

Балаларның иҗади фантазияләрен үстерү өчен , аларны төрле  предметлар ярдәмендә сурәтләү  мөмкинлекләре белән таныштыруны дәвам итү. Агач һәм куак  сурәтләрен таякчыктан өреп ясарга  өйрәтү.Нәфасәти кабул итүне устерү: балалар игътибарын төрле ел фасыллары, туган як табигате  гүзәллегенә юнәлтү.

Салкын, саф һава (Ә.Бикчәнтәева)

Салкын, саф һава,

Йомшак кар ява.

Урамга чыксаң,

Битләр кызара.

Кар бөртекләре

Өстеңә куна,

Үзләре матур

Һәм салкын була.

" Светофор дусларын җыя" дип исемләнгән район конкурсының " Иң яхшы фотоколлаж" номинациясендә катнашып  III урынга лаек булган Гатауллин  Азаматны котлыйбыз. Афәрин  Азамат!!! 

Әни! Бу сүздә күпме наз, җылылык, сөю һәм серле көч! Әни – һәркем өчен дә иң кадерле, иң сөйкемле зат ул.

Әни күзләре... алар шундый мөлаем һәм ягымлы!

Әнкәйнең куллары – иң йомшак, иң җылы, иң кадерле куллар! Шул куллар кагылуга, башыңнан бер сыйпауга, бөтен кайгыларың югала.

                       Бүген - әниләр бәйрәме,

                       Бүген җирдә тантана.

                       Кояш шуңа көлә бүген,

                       Гөлләр шуңа шатлана.

                       Әниләрнең бәйрәменә

                       Куана шулай алар.

                       Әниләрне котлый бүген

                       Җирдә барлык балалар.

                  Бәйрәм белән  газиз  ӘНИЕМ!

Әни булу-бәхет ул

Иң зур бәхет бит ул әни булу,
Сөеп,назлап карау балаңа.
Сабыеның көләч йөзен күрү,
Иң зур шатлык бит ул анага.

Әннә,- диеп нәни кулын сузса,
Кочагыңа назлап сыенса.
Шул түгелме бәхет әни өчен,
Сабыена карап сөенсә.

Тик бәхетләр тели баласына,
Әни бит ул үзе изге җан.
Рәнҗетергә шуңа хакыбыз юк,
Әниләрне безгә һич кайчан.

Әни булу бәхетеннән ходай,
Аермасын иде беркемне.
Һәр хатын-кыз тоеп ул бәхетне,
Булсын иде һәрчак сөйкемле.

Менә салкын кыш җитте

Җиргә ап – ак кар сипте.

Без кышны күптән көттек

Ак карны сагынып беттек.

Бөтен дөнья ак булган

Әйтерсең, ап – ак юрган.

Агачлар да ак мамыктай

Бәсле шәлен ябынган.

Куана бала – чага

Кыш килүгә шатлана.

Чана – чаңгылар алып

Алар баралар тауга.

Ап-ак карым яу, яу!

Көрт өелсен тау-тау!

Шугалаклар эшләрбез,

Син булмасаң нишләрбез?

Ап-ак карым яу, яу!

Көрт өелсен тау-тау!

“Балачак тиз үтә” дип

Бала-чага көтә бит.

Ап-ак карым яу, яу!

Көрт өелсен тау-тау!  -  дип балалар   карнын тагында кубрәк яуганын  теләделәр.