"Китап- белем чишмәсе" дип юкка гына әйтелмәгәндер. Иртәнге линейкада да сүз нәкъ шуның турында барды. Иртәнге аштан соң мәктәбебезнең педагог- китапханәчесе Закирова Н.М. үзенең шат, көләч йөзе белән балаларны матур, чиста китапхәнәгә чакырды. Ул мөлаем йөзе, матур тавышы белән балаларны үзенә каратып  әкиятләр дөньясына алып кереп китте. Арасында, балалар укыган, белгән әкиятләр дә әз булмады. Төрле кызыклы сораулар бирә-бирә, үз артыннан әкрен генә балаларны да китапханәчебез ияртте. "Путешествие по сказкам писателей" дигән чара бала күңелендә бик озакка сакланыр, чөнки балалар шул көнне дә күп әкиятләрне укырга алдылар.  "Әкияттә кунакта" булганнан соң, безне икенче чара колачын җәеп, каршы алды. Бу чараны балалар үзләре әзерләделәр: кемдер шигырь укыды, кемдер истәлекләрдән мисаллар китерде, кемдер сугыш турында укыган китапларын исләренә төшерде, чөнки бу чарабыз "Памяти павших, во имя живых" дип атала иде, һәм ул авылыбызның обелискы янында узды. Балалар чыгыш ясаганда, үтеп баручы апа-абыйлар да туктарга мәҗбүр булдылар. Алар да, күзләренә чыккан яшьләрен сөртә-сөртә "сугышлар булмасын, кабатланмасын!" дип догаларын укыдылар. Кулларындагы чәчәкләрне обелискка салып, балалар кире лагерьга, "күңелле балачак" дөньясына кайттылар.