Безнең әби-бабаларыбыз казны бик яратканнар. Аның мамыгыннан мендәр, түшәк, ястыклар ясаганнар. Каз итеннән аш-су өчен бик әйбәтләп файдалана белгәннәр. Каз өмәсен бигрәк тә кызлар көтеп алган. Аннан читтә калмас өчен, алар бәбкәләре күп булган апаларга җәйдән үк сүз салып куйганнар. Бу гаиләгә охшарга, ярарга тырышканнар. Йолкыган казларны көянтәгә асып кызлар чишмәгә, су буена алып төшкәннәр.шул суда казларны юганнар. Гадәттә, гармуннар тагып, кызлар белән бергә егетләр дә чишмәгә төшкән. Казларны юып кайтышка, хуҗабикә каз маенда коймак, тәбикмәк пешереп, чәй әзерләп көтеп торган. Кичке мәҗлес тәмамлангач, йортта яшьләр уены оештырылган.

Хәзер авылларда гармун тартучы егетләр дә, чишмәгә төшүче кызлар да юк. Шулай да  Каз өмәсе – ул матур итеп аралашу, күңел ачу, үзеңне күрсәтү чарасы булып кала. Кышкы суык көннәр килеп җитү белән, авылларда каз өмәләре башланды. Олы Чакмак авылында да казларны күпләп асрыйлар. Кешеләрдән калышмыйча, мәктәп коллективы да үстерү өчен каз бәбкәләре сатып алган иде. Бәбкәләр инде каз булып үсеп җиттеләр. 25нче ноябрь көнне укытучылар коллективы җыелышып, Каз өмәсе үткәрделәр.

Фотолар