Сегодня в школе состоялась встреча с бывшим учеником, ныне солдатом СВО. Вот уже год как он на службе, защищает родину, свою семью. В отпуск пришел второй раз, а в школу удалось прийти впервые. За год службы повидал многое: смерть товарищей, ранение однополчан, холод, голод. "Хочу, чтобы родные не боялись, спокойно растили детей, спали спокойно, без взрывов и выстрелов. И без нацистских последствий. Не хочу, чтобы нацисты пришли сюда. Поэтому пошел защищать свою родину и своих родных. Есть любимая дочечка, ей 4 годика. Ради нее там нахожусь, чтобы росла, не боялась войны", - говорит боец. Солдат признается, что стал другим человеком – мудрее и серьезнее. Научился разбираться в людях. Не делает дурных необдуманных поступков. И по-другому общается с родными и близкими. С нашей школы их двое служат рядом, поэтому стали друг для друга братьями, а от классного руководителя он повезет частичку родительского тепла- это небольшую посылку.

Бүген мәктәптә элеккеге укучы, хәзер үз солдаты белән очрашу булды. Менә инде бер ел хезмәттә, Ватанын, гаиләсен яклый. Ялга икенче тапкыр килә, ә мәктәпкә беренче тапкыр килә. Бер ел хезмәт иткәндә күп нәрсә күрә: иптәшләренең үлеме, полк әгъзаларының яралануы, салкын, ачлык. Туганнарымның курыкмавын, балаларны тыныч тәрбияләвен, тыныч йоклавын, шартлауларсыз һәм атуларсыз булуын телим. Һәм нацист нәтиҗәләресез. Нацистларның монда килүен теләмим. Шуңа күрә туган илен һәм туганнарын якларга китте. Яраткан кызы бар, аңа 4 яшь. Аның өчен мин анда үссен, сугыштан курыкмасын өчен торам", - ди сугышчы. Солдат башка кеше булып киткәнен таный-акыллырак һәм җитдирәк. Кешеләрне аңларга өйрәндем. Начар уйламыйча эш итми. Туганнары һәм якыннары белән башкача аралаша. Безнең мәктәптән аларның икесе янәшә хезмәт итә, шуңа күрә алар бер - берсе өчен абыйлар булып киттеләр, ә сыйныф җитәкчесеннән ул ата-ана җылысының бер өлешен-бу кечкенә посылканы алып китәчәк.