Урман -  кешенең иң якын  дусты.   Урман үзенең матурлыгы белән дә кадерле. Саф һавасы, йөрәкләргә үтеп керерлек кошлар сайравы, аллы – гөлле чәчәккә күмелгән аланнары, гөлдән – гөлгә кунучы күбәләкләре кешенең кәефен күтәрә, хәтта дәвалый да.  Урманда рәхәтләнеп ял итәсең, сәламәтлегең ныгый, яшәү өчен яңа көч туплыйсың. Яшел төс күзләрне ял иттерә, тынычландыра.  Урман – безнең байлыгыбыз.   Шуңа күрә ул байлыкны кадерләп сакларга кирәк.

* Кошларны, җәнлекләне рәнҗетмәгез, кырмыска ояларын

   туздырмагыз.

* Агачларның ботакларын сындырмагыз, каерыларын җәрәхәтләмәгез.

*Чәчәкләрне кирәксезгә өзмәгез.

* Чүп – чарлар калдырмагыз.

* Урманда ут белән сак булыгыз

 Балалар, сез үскәч тә табигатькә, Җир- анага мәрхәмәтле, шәфкатьле балалар булып калырсыз дип ышанам. Ә сезнең табигатькә, Җир – анага нинди ссүзләрегез бар?

Балалар. – Сакларбыз, үсемлекләрне,

- Өзмәбез чәчәкләрне,

- Кош оясына тимәбез,

-Сакларбыз бөҗәкләрне.

- Агач куаклар утыртып,

  Урманнар үстерербаз.

- Чишмә - күлләрне һәрвакыт

   Без чистартып торырбыз.