Һәр халыкның – үз тарихы, үз кыйбласы, үз гореф-гадәтләре, үз теле. Аларның һәркайсы бик тә кадерле, бик тә якын. Һәркемнең туган теле, аның әнисе кебек аеруча сөекле, шуңа да мәңге аерылгысыз, изге төшенчә. Тел – халыкларның тәҗрибәләрен үз эчендә саклый торган бер хәзинә.           

Мәктәптә оешкан “Теремок” (“Теремкәй”) театр түгәрәгендә дә туган телне саклау буенча күп эш алып барыла. Әле күптән түгел генә куелган “Туган тел ачкычы” ( авторы Фирдәвес Әһлия) спектакле шуның ачык дәлиле.

                                                                                                     Газиз ана телебезне,

 Беркайчан да онытмыйк.

Туган телебез ачкычын,

   Мәңге-мәңге югалтмыйк.

Шундый шигырь юллары белән тәмамлана әлеге спектакль.