3нче һәм 4нче сыйныф укучылары сыйныф җитәкчеләре Д.Г.Вәлиуллина , Р.Я.Мотигуллина белән берлектә таудан чана шуарга бардылар. Җир ап-ак кар белән капланган. Бөтен дөньяда аклык, сафлык. Аяк астында яңа яуган кар шыгыр-шыгыр килә. Кар бөртекләрендә аклык та, сафлык та, шатлык та бар. Кар яуганда, күзләр генә түгел, күңел дә иркәләнә. Ап-ак бәскә төренгән агачларны кем матур димәс? Саф, салкын һавасың сулап, күкрәгеңә шифа һәм дәва аласың. Битләр алсулана. Керфекләреңә, чәчеңә, иреннәреңә күбәләк кар килеп куна. Ә балаларга, кышын тагын да рәхәт һәм күңелле. Кышның уеннары гына да ни тора бит! Кар йомарлап атышу, җепшек кардан кар бабай һәм кар кызы, тагы әллә нинди фигуралар ясау дисеңме − берсе дә калмый. Чаналарга, чаңгыларга да чират җитә. Артыңнан кар өермәләре калдырып, биек-биек таулардан чаңгы-чана шуу нинди күңелле! Ул шугалакта тимераяк шууларның рәхәтлеге сөйләп бетергесез! Өйгә кайтасы килми. Болар барысы да кыш көне генә була торган күренешләр. Шуңа күрә  кышны яратмаган кеше бар микән?