Бала шатлык һәм кайгыларда ата-анага таяна. Ата-ана үзенең баласының итагатьле, эш сөючән, белемле, кешелекле, ихтирамлы булуын тели! Ә бала-ата-аналарда булган сыйфатларның чагылышы. Ата-ана әхлаклы булса, бала да бәхетле була, диелә татар халык әйтемендә. Кешене тәрбияләү ул, тугач ук башлана, кеше әле сөйләшми дә, тыңламый да, әмма ул өйрәнә. Яшь буынга да дөрес әхлакый тәрбия бирү вазифасына һәр ата-ана җитди һәм җаваплы карарга тиеш. Тормыш бик катлаулы. Аның баш әйләндергеч шатлыклы да, төн кебек караңгы, күңелсез яклары да очрый. Ә безнең укучыларыбыз шатланырга, кайгыларны җиңәргә өйрәнергә, матурлыкка омтылып яшәргә тиеш. Алар итагатьле, ярдәмчел, гадел һәм олыларны хөрмәтләүче шәхесләр булып үсәргә тиеш. Әдәп, әхлак, шәфкать, изгелек, кешелеклелек,  намус, яхшылык һәм башка бик күп күркәм сыйфатларны бала күңеленә салу -  һәрбер сыйныф җитәкчесенең төп максаты.