Быел Тукаебызга 138 яшь.  Бу бәйрәм гасырлардан гасырларга күчеп килә. Татар халкы яраткан шагыйренең һәйкәле янына җыелып, аны котлый, чәчәкләр куя, шигырьләрен укый, җырларын җырлый. Шагыйрьнең балачагы Кушлавыч, Өчиле, Кырлай авыллары, аның бай табигате белән бәйле. Шушы авылларның  матур табигате сабый күңелендә тирән эз калдыра. Шагыйрь бу хәтирәләрне үзенең үлемсез шигырьләренә сала. Тукай әсәрләре белән безнең телебез ачылган,  сабый чактан укыган әкиятләре күңелебезгә кереп калган.   Тукай кеше күңелендә була торган намуслылык, тугрылык, гаделлек сыйфатларын  шигырьләре аша җиткерергә тели.

Еллар үткән саен Тукаебыз безгә якыная, кадерлерәк була бара. Аңа булган чиксез ихтирам безнең күңелләрдә онытылмаслык урын ала. Укучылар өчен оештырылган “Тукай – сүнмәс йолдыз ул!” дип аталган әдәби чарада Габдулла Тукайның тормыш юлы, әсәрләре искә төшерелде. Чара Тукайның “Туган тел” җыры белән тәмамланды. Габдулла Тукай иҗаты – күпкырлы, халыкчан, тирән моңлы һәм тылсымлы бер шигъри дөнья ул.