Тиз­дән иң мог­җи­за­ви һәм тыл­сым­лы бәй­рәм­нәр­нең бер­се – Яңа ел җитә. Ин­де хә­зер­дән үк урам­нар би­зәл­гән, бәй­рәм ал­ды мә­шә­кать­лә­ре си­зе­лә, шә­һәр-авыл­лар нин­ди­дер тыл­сым бе­лән ту­ла. Якын­на­рың өчен бәй­рәм ру­хы бул­ды­ра­сы ки­лә, чөн­ки алар­ның бә­хет­ле күз­лә­ре һәм ел­ма­ю­ла­ры бик мө­һим. Мо­ның өчен нин­ди дә бул­са шө­гыль­не бер­гә баш­ка­ру, ва­кыт­ны бер­гә уз­ды­ру да җи­тә.

Яңа ел­га әзер­лек нин­ди бу­лыр­га ти­еш соң? Иң мөһиме- Яңа ел чыр­шы­сы би­зәү.  Яңа ел­да чыр­шы би­зәү та­ри­хы ерак 1513 ел­да ук баш­лан­ган. Урам­да бар­ган­да йол­дыз­лар ту­лы күк йө­зен кү­реп, чыр­шы оч­ла­рын­да­гы як­ты ут­лар­га сок­ла­нып ка­ра­ган­нар. Шу­лай итеп, чыр­шы­ны бал­кып тор­сын өчен шәм­нәр бе­лән би­зәү һәм баш очы­на йол­дыз кую тра­ди­ци­я­се бар­лык­ка кил­гән. 

Безнең мәктәптә әзерлек тулы көчкә бара: класс булмәләрен бизәү, тәрәзәләргә сурәтләр төшерү, кар бөртекләре кисү, яңа елга открыткалар ясау эшләре белән укучылар бик теләп шөгыльләнәләр.