Татар халкы элек-электән ук матур итеп киенә дә белгән, бәйрәмнәр дә үткәргән. Бәйрәмнәр бик күңелле узган. Шундый бәйрәмнәрнең берсе аулак өй яки кич утыру булган. Яшь кызлар, егетләр өлкәннәр өйдә юк көнне кичен, күңел ачарга дип, үзләренең дусларын, күршеләрен чакырганнар. Анда алар иң матур киемнәрен киеп барганнар, биегәннәр. Җырлаганнар, төрле уеннар уйнаганнар. Хәзер без дә аулак өйләрдә яратып уйный торган бер уен уйнап алырбыз, әзрәк ял да итеп алырбыз.

             Ул “Түбәтәй уены”.

Түбәтәенне кигәнсен,

Бик ераклардан килгәнсен

Төскә матурлыгын белән,

Шаккатырыйм дигәнсен.

Туп-туп-тубәтәй,

Түбәтәен укалы

Чиккән матур түбәтәен,

Менә кемдә тукталды.

(Түгәрәк буенча җырлап йөрибез, уртада түбәтәй кигән бала тора, җыр ахырында ул түбәтәйне икенче балага бүләк итә, шул балага җәза бирелә – җырларга, биергә, әтәч булып кычкырырга һ.б.)