Һәрбер чорның үз матурлыгы бар. Кыш үзенең ачы бураннары, яз - тезелешеп кайткан кыр казлары белән матур. Җәйнең йөзен аллы-гөлле чәчәкләр бизи. Ә көз? Алтын көз! Исеме дә әнә нинди матур яңгырый.
Борын заманнарда бер авыл агаеннан
- Синеңчә яз яхшыракмы, әллә көзме?- дип сораганнар.
Ул, һич тә аптырамыйча:
- Күз өчен яз яхшы, авыз өчен көз яхшы,- дип җавап биргән. Чөнки, балалар, барлык яшелчә, җиләк-җимешләр көз көне өлгерә. Көз безгә уныш, муллык алып килә.
Менә шундый авыз өчен яхшы булган табигатьнең иң асыл, фасылында, без “Көзге бал” бәйрәменә җыйналдык. Балалар әкият геройлары белән берлектә матур, матур шигырьләр сөйләп, җырлар җырладылар. Гном белән уйнадылар. Үзләренең осталыкларын күрсәттеләр.