А у солнца — сто забот:

Обогреть наш огород,

Все цветочки распустить,

На веранде погостить,

После ливня, на бегу,

Сделать радугу-дугу.

И Наташке-хохотушке

На нос бросить конопушки.
 

“Доктор” (Р. Миңнуллин)

Малайлар, юкка сез

Доктордан куркасыз.

Бик әйбәт ул, димен:

Әни бит ул минем.

Бала белән күбәләк
Әйт әле, Күбәләк, Сөйләшик бергәләп:
Бу кадәр куп очып Армыйсың син ничек?

Ничек соң тормышың? Ничек көн күрмешең?
Сөйләп бирче тезеп, Табаламсың ризык?

Мин торам кырларда Болында, урманда;
Уйныймын, очамын Якты көн булганда.

Иркәли һәм сөя Кояшның яктысы;
Аш буладыр миңа Чәчәкләр хуш исе.

Тик гомрем бик кыска: Бары бер көн генә,—
Бул яхшы, рәнҗетмә Һәм тимә син миңа!

У. Яворская

И на ручках, и на ножках
Очень звонкие ладошки.
Захочу - похлопаю,
Захочу - потопаю!

Театр

Халыкка дәрсе гыйбрәттер театр,
Күңелдә йоклаган дәртне уятыр.

Театр — яктылыкка, нурга илтә,
Кире юлга җибәрми, уңга илтә.

Театр көлдерәдер, уйнатадыр,
Тагы үткән гомерне уйлатадыр.

Күрерсең анда үз хәлең, көләрсең
Көләрлек булса, булмаса — еларсың.

Күрерсең тормышың нинди: җитешме?
Җитеш булмаса, кай җире җитешми?

Төзәтерсең шуны, тәкмил итәрсең,—
Шулай шактый белем тәхсил итәрсең.

Үсәр яхшылыгың, син яхшы булсаң;
Җылы канлы итәр ул, вәхши булсаң.

Тигез күрә бөтен җанны театр:
Кирәк кол бул, кирәксә император.

Мөкаддәс ул, бөек ул, гали зат ул;
Тәмам хөр ул, вә бик киң ул, азат ул.

Вә ул дарел-голүм, дарел-әдәптер,
Холыкларны төзәтмәккә   сәбәптер.

Вәләкин шарты бар: яхшы төзелсә,
Әгәр һиммәт агачыннан өзелсә,

Ул — алма, мөддәте тулганда пешкәч,
Кызаргач һәм матур булгач, җитешкәч.

Нет края на свете красивей,
Нет Родины в мире светлей!
Россия, Россия, Россия, –
Что может быть сердцу милей?

Кто был тебе равен по силе?
Терпел пораженья любой!
Россия, Россия, Россия, –
Мы в горе и счастье – с тобой!

Россия! Как Синюю птицу,
Тебя бережём мы и чтим,
А если нарушат границу,
Мы грудью тебя защитим!

И если бы нас вдруг спросили:
"А чем дорога вам страна?"
– Да тем, что для всех нас Россия,
Как мама родная, – одна!
(В. Гудимов)

Жёлтый одуванчик

Снял свой сарафанчик,

Сменил он платье скучное

На белое воздушное.
 

Китап — хикмәт

(Әхмәт Рәшит)

И китап, кайсы гасырның
Серләре эчләреңдә?
Өлешең зурдан тарихның
Бар изге эшләрендә.

Кемнәрдер, надан халык, дип,
Татарны хурлаганда,
Кадими чорлар артыннан
Китаплар сөрән сала.

Китсә дә татар баласы
Сөрелеп илдән-йорттан,
Иң элек газиз китабын
Коткарып калган уттан.

Аланнарда — җиләк исе,
Басуларда — иген исе,
Җәйләүләрдә — сөт исе...

Тагын аллы-гөлле чәчәк,
Кайнар кояш өстисе —
Шушы булыр җәй төсе!

Стоят в России обелиски,
На них фамилии солдат…
Мои ровесники мальчишки
Под обелисками лежат.
И к ним, притихшие в печали,
Цветы приносят полевые
Девчонки те, что их так ждали,
Теперь уже совсем седые.