Һәрберебезгә билгеле булганча мәктәпкәчә яшьштәге балаларның төп шөгеле булып уен тора.
Уен аша бала дөнья белән таныша, әйләнә-тирә мохитне үзләштерә, җәмгыятьне кабул итәргә өйрәнә, дус-ишләре белән мөгалләмә кора, киләчәк тормышында кирәк булачак төп күнекмәләрне ала. Шөгыльләрдә уеннар куллангач кызыклы, мавыктыргыч итеп үтә. Уен барышында нәниләр, үзләре дә сизмәстән, материалны җиңел үзләштерәләр, көтелмәгән хәлләр аларда уңай тәэсир калдыра һәм шөгельгә кызыксыну уята. Ә менә балаларның иң яратып уйнаган уеннары сюжетлы-рольле уеннар дип әйтсәм һич ялгышмам. “Кибете”,  “Гаилә”, “Кафе” " Чәштарашхәнә" "Сырхауханә" уеннарын уйнаганда балалар мөстәкыйль рәвештә  диалоглар төзиләр. Уен барышында өйрәнелгән сүзләр ныгытыла, актив сүзлеккә кертелә, яңалары тизрәк истә кала. Алдагы көннәрдә дә гаиләдә һәм балалар бачасында уеннарны оештыруга җитди якын килергә, балаларның шәхси мөмкинлекләрен, яшь үзенчәлекләрен, уен алдындагы халәтләрен истән чыгармаска кирәк.