Кыш –табигатьнең иң тыныч вакыты.  Әйләнә-тирәдәге  һәр нәрсә ак юрган ябынып тирән йөкыга талган. Сирәк кенә урман ягыннан агачлар шаулавы ишетелә, буран уйный.  Ә балалар өчен кыш- иң көтеп алган ел фасылы. Чөнки алар саф һавада чана-чаңгы шуалар, кар бабай ясыйлар, төрле уеннар уйныйлар, Кыш бабайның килгәнен көтәләр.

     Лесной балалар бакчасында тәрбияче балаларга кышкы куркынычсызлыклар  турында  аңлатты.  Балаларны саф һавага алып чыккач, кышның күңелле могҗизалары турында сөйләде.

      Зима- самое тихое время года. Лес спит, управшись белоснежным одеялом снега. Тишина, только изредка слышен хруст веток и  метели.

                                                     Вот и зима.

Утром на лужицах

Тонкий ледок,

В воздухе кружится

Первый снежок.

Вышли ребята

Из детского сада,

Первый снежок-

Ребятишкам отрада.

Вьётся на улице

Легкий пушок

Дети любуются:

Как хорошо!

              (В.Калинкин)