Кояш көлеп уянды да,

   Нурларын сипте мулдан.

   Әбиләр килгән мәктәпкә

   Атлап кояшлы юлдан.

                          Һәр җирдә бер хикмәт көтә,

                          Бүген гади көн түгел.

                          Бүген - Өлкәннәр бәйрәме,

                          Шуңа шатлана күңел.

 Илебез буенча октябрь ае башында Өлкәннәр көне уздырыла. Төрле җирләрдә өлкәннәрне котлаулар, бүләкләүләр, искә алулар бара. Безнең мәктәптә дә бүген “Өлкәннәр” көненә багышланган “Тормышыбыз бизәге сез – Өлкәннәр!” дип исемләнгән бәйрәм кичәсе булып узды. Концерт номерлары, котлаулар, бүләкләүләр белән үрелеп барган бәйрәмебез барлык әби- бабаларның күңелләренә хуш килде. Елый-елый рәхмәт укыдылар, үзләренең яшь чакларын искә төшереп җырлап-биеп тә алдылар. Бәйрәмнең икенче өлеше- чәй табыны артында дәвам итте.

  Өлкән кешеләр – безнең әти-әниләребез, әби-бабайларыбыз. Алар бик күп авырлыклар күргән, дөньяның ачысын-төчесен  татыган кешеләр. Аларны өлкән булган өчен генә түгел, ә әти-әниләребез, әби-бабайларыбыз булган өчен дә хөрмәт итәргә тиешбез.