Табигать уяну белән бергә өйләргә Нәүрүз бәйрәме килә.Нәүрүз – Яңа көн, язны каршылау, язгы чәчү эшләре алдыннан үткәрелә торган халык бәйрәме. Безнең ата- бабаларыбыз да  Нәүрүзне билгеләп үткәннәр.

     Ул чорда Нәүрүз әйтеп йөрү гадәте булган. Укучы балалар Нәүрүз такмагын әйтеп, хуҗаларга бәхет теләп йөргәннәр.Шәкертләрнең болай йөрүе, үзенә күрә бер күңел ачу, салкын кышлар бетеп,яз килүгә шатлану, авыл халкының күңелен күтәрү булган.Йорттан- йортка кереп, Нәүрүз әйткән өчен аларга йорт  хуҗасы күчтәнәчләр биргән.

     Без дә, Сарман урта мәктәбендә,  20 нче март көнне  Нәүрүз бәйрәмен билгеләп үттек. Нәүрүз турында шигырьләр, җырлар җырлап Нәүрүзбикәне каршы алдык.Кыш бабай (бик теләмәсә дә) китәргә мәҗбүр булды, Нәүризбикәгә юл бирде. Аның белән бергә төрле уеннар, ярышлар оештырдык. Бу кичә белән балалар күңеленә  игелек сыйфатлары иңдердек. Кичә барганда укучылар көче белән әзерләгән ярминкә гөрләп торды. Соңгы елларда халкыбызның  гореф-гадәтләрен өйрәнүгә игътибар артты. Шундый бәйрәмнәребез булуга шатланабыз һәм милләтебез белән горурланабыз.