Кыш айлары матур булса да,  күңелем  белән  мин язны көтәм.  Беренче җылы кояш нурлары  төшүгә, чыпчыкларның  чыркылдашуы да үзгәрә. Кояш  яктысында  кар  жемелдәвенә кузләр чагыла .

       Агачлар җылы кояш нурларында иркәләнеп  торалар. Тиздән яз җиткәнен сизенеп  яфракка  бөреләнерләр.  Әз генә  көннәр җылытсын да, ташулар  китеп  бетугә   яфрак  ярырлар , бөтен җир яшеллеккә  төренер .

          Җылы яклардан  күчмә  кошлар кайтканын карап тору үзе бер матурлык. Ерактан башта тавышлары ишетелер: алар шулай туган якларга кайту сөенечен уртаклашалар. Биек зәңгәр күк йөзеннән түбәнгә карап туган якларның матурлыгына сокланалар. Үзләренә тукталырга, йомырка салып, бәбиләр үстерергә урын сайлыйлар.

      Ә буген әле урамга чыгам да, тубәләрдән тамчылар тамганын карап торам. Бакчаларда инде урыны белән кара җир күренә  башлаган. Тирән итеп сулыш алам . Табигатьтә яз исе килә.

      Тиздән, бик тиздән гөрләвекләр агар . Елгаларда шаулап ташулар китәр. Күңелем язны көтә.

Яз бит ул  – яңарыш, туган җирнең яңадан тууы.

Әхмәтова Таңсылу, 7а сыйныфы укучысы