Көзнең бер матур көнендә без үзебезнең сыйныф укучылары белән Сабан туе була торган җиргә походка чыктык. Көн кояшлы, җылы, рәхәт иде. Табигатьнең матурлыгына соклана-соклана ничек барып җиткәнебезне дә сизми калдык. Әле сентябрь башы гына булса да, көз үзенекен иткән: агачларны сары яфраклар белән бизи башлаган. Әйтерсең лә, алар сарылы-яшелле матур күлмәк кигәннәр. Талгын гына искән җил дә, салкынча саф һава да табигатьтә көз хөкем сөргәнлеген белдерә.

Тамак ялгап алырлык урын сайлагач, һәрберебез үзенең алып килгән ризыкларын табынга куйды. Саф һавада без рәхәтләнеп сыйландык.

Ашап алгач, төрле уеннар уйнадык, күңел ачтык. Әлеге көннең тиз үтүен сизми дә калдык. Төш вакыты үткәч, без кайтырга чыктык. Кайтканда һәр кешенең күңеле күтәренке иде. Һәрберебезнең йөзендә елмаю, походтан алган рәхәтлек чагылды. Әлеге походны оештырып, безне табигать кочагына алып чыккан укытучыбыз Ландыш Фоатовнага зур рәхмәтебезне белдерәбез. Әлеге көн безнең хәтерләрдә озак сакланыр. 

Зиятдинова Айгөл, 6а сыйныфы укучысы