"Китап уку- гаҗәеп бер тәрәзә ул, шуның аша балалар дөньяны һәм үзләрен - үзләре күрәләр һәм танып беләләр." (В.А. Сухомлинский)

Китап белән кулга-кул тотынып,

Атлаганда бергә, җиңелерәк.

Шатлыкта да, кайгыда да -һәрчак-

Безнең өчен китап -зур терәк.

Үз-үзеңне тәрбияләү, индивидуаль рухи тормыш китаптан башлана. Китап сезнең дустыгыз, тәрбиячегез, укытучыгыз булырга тиеш. Һәр балада кечкенәдән үк китапка мәхәббәт тәрбияләнмәсә, әгәр китап уку аның рухи ихтыяҗына әйләнмәсә, үсмерлек елларында аның күңеле буш була, уйламасаң да ул каяндыр килеп чыккан начарлык белән тула. 

 Безнең әби-бабаларыбыз китапны ипигә тиң күреп кадерләгәннәр, хөрмәт иткәннәр.  Китап сүзе - иң хак сүз булып саналган. Ул иң кадерле урында сакланган, тузан бөртеге дә кунмаган.

Шул уңайдан без китапханәдә "Китап -безнең дустыбыз" дигән  кичә үздырдык. Кичәдә бик теләп беренче сыйныф укучылары катнашты. Алар шигырьләр сөйләделәр, шулай ук тапкырлыкта, җитезлектә көч сынаштылар. Китапханәдәге берсеннән- берсе матур китаплар белән таныштылар. Үзләредә китаплар алып,бүләкләр белән бүләкләнеп, Лилия апаларына рәхмәт әйтеп таралыштылар. Мин ышанам -бу укучылар киләчәктә дә китапны чын күңелдән яратырлар, хөрмәт итәрләр.

Кешенең дусты китап,

Төшермә син аңа тап

Ямансулап утырганда

Ал да укы, син, китап.