Әни, әнием, әнкәй! Кадерләп назлап әйтәбез, күңелебездәге бөтен рәхмәтне шушы гади сүзгә салабыз, һәрвакыт яныбызда булган, уңышларыбыз өчен шатланып, кайгыларыбызны уртаклашып яшәгән газиз әниебезгә дәшәбез.

Балагызның берәве сез,

Гаиләнең йөрәге сез,

Иминлекнең терәге сез.

Һәркемнең кирәге сез.

Сез чаялар, сез батырлар,

Сез дөньяда иң матурлар.

Сез булганга тормыш ямьле,

Сез булганга яшәү гамьле.

Әни... Өч хәрефтән торган  бу сүздә күпме наз, җылылык һәм күңел тойгысы! Әни... һәр кеше өчен  иң  кадерле, иң сөйкемле зат ул! Әни... Аның күзләре шундый мөләем һәм ягымлы. Әйтерсең, бөтен дөньяның акылын һәм сабырлыгын җыйган диңгез! Ә Әнкәйнең куллары иң-иң җылы, иң-иң кадерле куллардыр мөгаен. Шул ягымлы куллар сиңа кагылуга, бөтен кайгыларың югала. Ә “балам” дип аркаңнан сыйпаса,сиңа гүя очар канатлар үсә. Ә сүзләре... Сүзләре шундый татлы,туң йөрәкләрне эретерлек җылы. Ә авырсаң... Авырсаң, төннәр буе күз йоммыйча, яныңнан да китми инде ул! Бары әнкәйләр йөрәге генә шулкадәр түземле,шәфкатьледер ул. Нинди генә рәхмәтләр әйтсәк тә, җитмәс төсле. Әниләребез, сезгә саулык-сәламәтлек, кайгысыз- хәсрәтсез тыныч тормыш, озын гомер телибез.

Йорт хайваннарының әниләрен табу.

 Кышкы урманга килдек

Матур урыннар курдек.

Ак зифа каен уңда.

Ямь - яшел чыршы сулда.

                 Кар яуган! Яуган

                Мамык кебек кар,

                Ап-ак булганнар

                Урманнар, кырлар.

            Мамыктай ак кар ява да,

    Агарта бөтен җирне.

    Мондый көнне саф һавага

     Чыгасы килмәс кемнең!

Йорт хайваннары һәм кошлары турында өйрәндек.

Менә салкын кыш җитте

Җиргә ап – ак кар сипте.

Без кышны күптән көттек

Ак карны сагынып беттек.

Бөтен дөнья ак булган

Әйтерсең, ап – ак юрган.

Агачлар да ак мамыктай

Бәсле шәлен ябынган.

Куана бала – чага

Кыш килүгә шатлана.

Чана – чаңгылар алып

Алар баралар тауга.