Әле җирдә яшәсәк тә,

Күккә тарта йөрәкләр.

Гагариннар кебек кыю

Булу безнең теләкләр.

Галәм гизеп кайттылар дип,

Ватаныбыз шатланыр.

Безнең батырлыкны күреп

Бөтен дөнья таң калыр.

Карга боткасын пешереп,

Каршылыйбыз Нәүрүзне.

Язның беренче бәйрәме

Нинди матур куңелле.

Нәүрүз, Нәүрүз, Котлы, мөбарәк булсын!

Тормыш түгәрәк булсын!

Уен-җыр гөрләп торсын!

Бүгенгенең гүзәл мизгелләре

Күңелләрдә калсын уелып.

Тагын шулай, дуслар, бергәләшеп,

Очрашырга язсын жыелып

Максат: балаларның әкиятләр турында белемнәрен системалаштыру, камилләштерү. Уй – фикерләү сәләтләрен үстерү.

Ул илдә яши серле

Төрле-төрле хайваннар.

Йөгерешә җил аяклар,

Чакмый торган чаяннар.

Анда яши Камыр-батыр,

Көчле ул һәм хәйләле.

Очрый тагын Зирәк-батыр, Һәм дә елан, Шүрәле.

Йоклар алдыннан киләләр Алар сезгә кунакка.

Нинди ил икән ул шундый?

Җавап тап табышмакка.

Гаилә тормышы – һәрберебез өчен очсыз-кырыйсыз хезмәт һәм сикәлтәле гомер юлы. Шул юлдан гомер буе матур итеп атлаучылар, пар канатлы, бер-берсеннән башка яши алмаучы, бер-берсен кайгыртып, яратып яшәүче иң матур гаиләләр - бүгенге кичәбезнең геройлары.

Рухың төшсә, күңелеңә

Канат куючы кирәк.

Уй-хисеңне карашыңнан

Аңлап торучы кирәк

Киңәшерлек, гөрләшерлек

Синең кешең булсын ул.

Канатны канатка куеп,

Яшәр кешең булсын ул.

Күп белергә омтылабыз,

Матур җырлар җырлыйбыз.

Бию көе яңгыраса,

Ялындырып тормыйбыз.

Без бәйрәмнәр яратабыз,

Бәйрәм көннәр еш булсын.

Әти – әни һәм кунаклар

Безгә гел килеп торсын.