Первым прототипом современного детского автокресла стала в 1935 году деревянная сидушка для малыша, которая на стальной стойке крепилась к полу автомобиля. Она никакого отношения не имела к безопасности, это было обычное домашнее сидение для малыша, которое просто монтировалось в салон автомобиля на определенной высоте, чтоб ребенку было удобно рассматривать пейзажи за окном, не мешая маме или папе управлять автомобилем.

Через год появилось похожее сидение для автомобиля — стульчик с подлокотниками, который, не фиксируя, просто ставили на пассажирское место. Отсюда и ребенку удобно было смотреть в окно, и родителям он не мешал, а еще не пачкал ногами обивку сидений, благодаря продуманной подножке.

На тот момент мало кто мог беспокоиться о травмах и ДТП, потому как скорости автомобилей, их количество на дорогах, да и манера вождения практически исключали возможные аварии. Только в 1939 году появилось кресло, в котором были предусмотрены ремни для фиксации ребенка, это было домашнее изобретение одного американского автолюбителя для своего сына. И хоть масштабного использования подобных устройств такое кресло не повлекло, зато свидетельствовало о том, что в сознании людей этот вопрос становился актуальным.

В 1958 году в рамках Женевского Соглашения ООН вопрос о детской безопасности в транспортных средствах поднялся на международном уровне. В 1963 году шведский конструктор Бертиль Альдман сконструировал первое детское удерживающее устройство. Ученый, который изначально принимал участие в разработке кресел для военных истребителей и космической авиации, позаимствовал идею у конструкторов NASA. Они располагали кресла астронавтов в космических аппаратах спиной по направлению ускорения. Именно такое положение космонавтов помогало им легче переносить перегрузки во время взлетов. Эту идею профессор Альдман заложил в создание кресла для детей – ребенок в его первом автомобильном кресле располагался спиной по направлению движения автомобиля.

В 1973 году компания Romer (Германия) начинает разработку и серийное производство детских автомобильных кресел, форма которых уже тогда мало чем отличалась от современных. С 1979 года для испытаний автокресел начали использовать манекены, оснащенные датчиками, которые во время удара определяли силу нагрузки в области головы, шеи, грудной клетки ребенка. В 90-х годах прошлого века были утверждены международные стандарты безопасности детских автокресел ECE R44, которые призваны заботится о здоровье маленьких пассажиров во время поездки в автомобиле. В 1997 концерном Romer году было выпущено первое детское автокресло с революционной системой Isofix, возведенной в дальнейшем до уровня общеевропейского стандарта безопасности.

В наше время совершенствуются лишь конструкция и дизайн детских автомобильных кресел, ученые пытаются решить вопрос об абсолютной безопасности ребенка во время поездки. Но часто жизнь детей не зависит от цены.

Творите историю ребенка и история детского автокресла у него пусть будет своя…с рождения приучайте ребенка к безопасности

Заманча балалар машинасы утыргычының беренче прототибы 1935-нче елда корыч сидушка белән машина идәненә бәйләнгән бала өчен агач сидушка булды. Ул куркынычсызлыкка бернинди бәйләнеше дә юк иде, бу бала өчен гадәти өй урыны иде, ул билгеле бер биеклектә машина кабинасына урнаштырылды, шуңа күрә балага тәрәзә күренешләрен әнигә яки әтигә машина йөртергә комачауламыйча уңайлы булсын өчен. Бер елдан соң машина өчен шундый ук урындык пәйда булды — култыксалар куелган урындык, аны бикләмичә генә пассажир урынына куйдылар. Моннан балага да тәрәзәдән карарга уңайлы булган, һәм әти-әнисенә ул комачауламаган, ә инде утыру урыннарының тышлыгын аяклары белән Пычратмаган.

Ул вакытта травмалар һәм юл-транспорт һәлакәтләре турында бик аз кеше борчыла ала, чөнки автомобильләрнең тизлеге, юлларда аларның саны, машина йөртү рәвеше дә мөмкин булган аварияләрне кире кага. 1939-нчы елда гына кресло барлыкка килде, анда баланы теркәү өчен каешлар бар иде, бу бер америка автомобиль энтузиастының улы өчен өй уйлап табуы. Мондый җайланмаларны масштаблы файдалану сәбәп булмаса да, аның каравы кешеләрнең аңында бу мәсьәләнең актуаль булуын күрсәтте.

1958 елда БМОның Женева килешүе кысаларында транспорт чараларында балалар куркынычсызлыгы мәсьәләсе халыкара дәрәҗәдә күтәрелә. 1963-нче елда Швеция конструкторы Бертил Альдман балалар өчен беренче җайланма төзеде. Башта хәрби сугышчылар һәм космик авиация өчен урындыклар эшләүдә катнашкан галим NASA конструкторларыннан идея алды. Алар космик корабльләрдә тизләнеш юнәлеше буенча артка космонавт урындыклары бар иде. Космонавтларның нәкъ шундый позициясе аларга очыш вакытында авырлыкларны җиңелрәк кичерергә ярдәм итте. Бу идеяне профессор Альдман балалар өчен урындык булдыруга салды-бала аның беренче автомобиль креслосында машина хәрәкәте юнәлеше буенча артта урнашкан.1973 елда Romer компаниясе (Германия) балалар автомобиль креслоларын эшләп чыгара һәм серияле җитештерә башлый, аларның формасы заманча креслолардан бик аз аерылып тора. 1979 елдан башлап, машина урыннарын сынау өчен, сенсорлар белән җиһазландырылган манекеннар куллана башладылар, алар бәрелү вакытында баланың баш, муен, күкрәк өлкәсендәге йөкләү көчен билгеләделәр. Узган гасырның 90-нчы елларында ECE R44 Халыкара балалар утыргычлары куркынычсызлыгы стандартлары расланды, алар машинада йөргәндә кечкенә пассажирларның сәламәтлеге турында кайгырталар. 1997 елда Romer концернында Isofix революцион системасы булган беренче балалар автокреслосы чыгарыла, ул киләчәктә гомумевропа куркынычсызлык стандарты дәрәҗәсенә кадәр төзелгән.

Хәзерге вакытта балалар машинасы урындыкларының дизайны һәм дизайны гына яхшыра, галимнәр сәяхәт вакытында баланың абсолют куркынычсызлыгы мәсьәләсен чишәргә тырышалар. Ләкин еш кына балаларның тормышы бәягә бәйле түгел.