РАШТУА – КӨТЕП АЛЫНГАН БӘЙРӘМ

“Теләге булган һәр кеше үзенең тимераягы белән килеп күпме кирәк шуның кадәр шуа ала”

Тау шуганда

Бер көн шулай дус­тым белән

Тау шуарга дип бар­дык.

Үзебез­гә иптәш­кә дип,

Нәни көчек­не алдык.

Өчәү бер­гә әүмәк­ләшеп

И тотын­дык шуарга.

Бер төшәбез, бер менәбез,

Әй рәхәт соң уйнар­га!

Шу­лай бер­гә шуа тор­гач

Кич җиткәнен сиз­мәдек.

Көчегебез арып бет­кән,

Без шуны да бел­мәдек.

Әй, малай­лар, рәхәт икән

Көне буе тау шуу.

Җилдән җи­тез чаналар­да

Көчек артын­нан куу!

Кыш бабай.

Әй, кыш бабай, кыш бабай,

Син бигрәк матур бабай.

Бит очларың алсулы,

Үзең бик тә акыллы.

Килгәнсең син ерактан,

Күчтәнәчең мул-зурдан.

Кигәнсең кызыл чапан,

Кулыңда йомшак куян.

Ак мизгел (Р.Миңнуллин)

Яратам мин ап-ак төсне

Бөтен дөнья ап-ак төсле.

Куяннар да ак тун кигән

Каеннар да ак туннан.

Бүреккә дә, керфеккә дә

Борынга да ак кунган.

Биек булып, ап-ак булып

Урамга ак кар яуган.

Көне буе шау-гөр килеп

Шуабыз шул ак таудан.

.