Международный день кормления птиц отмечается ежегодно 3 февраля, начиная с 1994 года. С этим праздником воспитанников старшей группы № 1(5) познакомили с целью привлечения внимания к помощи, в которой нуждаются птицы в самое суровое время года. Была проведена беседа об истории данного события. Зима 1890–1891 годов в Европе выдалась холодной, замерзли реки Сена и Темза, в английских газетах печатали обращение к читателям с просьбой кормить птиц. C тех пор зимнее кормление птиц стало традицией. Вскоре из Англии кормление птиц в зимнюю пору распространилось по всему миру. В 1984 году состоялся Международный месяц кормления птиц, и в его рамках 3 февраля 1994 года было объявлено международным Днем кормления птиц. Дошкольникам объяснили, что в начале февраля, в самую холодную и самую снежную часть зимнего периода – тогда, когда кормовая база наиболее скудная и большая часть корма скрыта под снегом, пернатые нуждаются в помощи более всего. Воспитатели наглядно продемонстрировали, как и из чего можно приготовить корм для птиц, рассказали почему вместо крошек хлеба предпочтительнее использовать смеси семян (они намного калорийнее и лучше помогают птицам вырабатывать энергию, необходимую для полета и согрева). Воспитанники узнали, что самые популярные лакомства для птиц – семечки подсолнуха и тыквы. Дятлы, сойки, клесты клюют желуди и орехи. Ягодами рябины и боярышника угощаются снегири. Несоленые кусочки сала – лакомство для синиц. Одна кормушка может в холода спасти до 50 птичек. Также был организован конкурс на лучшую кормушку, в котором приняли участие и родители воспитанников. Учитывались такие качества как, безопасность, экологичность и эстетика оформления. Все кормушки воспитанники вместе с воспитателями разместили на пригрупповом участке, чтобы и дальше заботиться о пернатых.​Халыкара кошларны ашату көне 1994 елдан башлап ел саен 3 февральдә билгеләп үтелә. Бу бәйрәм белән 1(5)нче өлкән төркемдә тәрбияләнүчеләрне елның иң кырыс вакытында кошларга кирәк булган ярдәмгә игътибар җәлеп итү максатында таныштырдылар. Әлеге вакыйганың тарихы турында әңгәмә үткәрелде.1890-1891 елларның кышы Европада салкын булды, Сена һәм Темза елгалары туңды, инглиз газеталарында кошларны ашатуны сорап мөрәҗәгать яздылар. Шуннан бирле кошларны кышкы туендыру традициягә әйләнде. Озакламый Англиядәге кошларны кыш көне ашату бөтен дөнья буйлап таралды. 1984 елда Халыкара кошларны ашату айлыгы үткәрелә һәм аның кысаларында 1994 елның 3 февралендә халыкара кошларны ашату көне дип игълан ителә.Бакчада тәрбияләнүчеләргә, февраль башында кышкы чорның иң салкын һәм иң карлы өлешенә - азык базасы бик ярлы һәм азыкның күпчелек өлеше кар астында яшеренгән вакытта, кошлар ярдәмгә мохтаҗ булулары турында аңлаттылар. Тәрбиячеләр кошларга ничек һәм нәрсәдән азык әзерләргә кирәклеген ачык күрсәтеп, ни өчен икмәк валчыгы урынына бөртек катнашмасын (алар күпкә калориялерәк һәм кошларга очар һәм җылытыр өчен кирәкле энергия эшләп чыгарырга ярдәм итәләр) яхшырак файдаланырга кирәклеген сөйләделәр.Балалар кошлар өчен иң популяр ризыклар - көнбагыш һәм кабак орлыклары булуын белделәр. Тукраннар, күкшәләр, чукырлар имән чикләвеге һәм башка чикләвекләр ашыйлар. Карабүрекләр миләш тәлгәшләре һәм камыр агачы җимешләре белән сыйланалар. Дуңгыз мае - сало кисәкләре - песнәкләр өчен тәмле ризык. Бер җимлек салкында 50 кошны коткарып кала ала. Иң яхшы җимлек конкурсы оештырылды, анда тәрбияләнүчеләрнең әти-әниләре дә катнашты. Иминлек, экология һәм бизәлеш эстетикасы кебек сыйфатлар исәпкә алынды. Барлык җимлекләрне тәрбиячеләр белән бергә, алга таба да канатлы дусларыбызны кайгыртыр өчен, төркем кишәрлегенә урнаштырдылар.