Хәтердән уела күп нәрсә,

Онытыла иң гүзәл яз, кышлар.

Онытылмый үзенең иңендә

Ил данын күтәргән язмышлар.

Вакытлар үтүгә сүрелеп

Сүнәләр иң якты балкышлар.

Сүнмиләр, яктылык сибәләр

Көрәштә кабынган язмышлар...

Җиңү көне!

Халык бәйрәм итә.

Яз төренгән янар комачка.

Җир чәчәкләр тезгән күкрәгенә,

Йөз балкытып карый кояш та.

Борчылмагыз,  үсеп килә

Батырларның оныклары.

Бабайларның батырлыгын

Бер бала да онытмады.

1941 ел,22 июнь.

Радио шомлы хәбәр китерә.

Фашистлар Германиясе Советлар иленә вәхшиләрчә һөҗүм ясый.Ватан сугышы башлана. Безнең (зурлар) төркемгә йөрүче Козак Сафиянең дәү бабасы Хафизов Рамазан Хафиз улы да бу дәһшәтле сугышта батырларча сугышып күп тапкырлар яраланып сугышның ахырына хәтле булып исән имин туган якларга әйләнеп кайта. Сафия әнисе (Альбина Рафхат кызы)белән безгә дәү бабасының медальләрен, орденнарын алып килеп безгә бабалары турында бик гыйбрәтле хатирәләр сөйләделәр. Рамазан бабай кайда гына сугышмаган, ул бер дә сынатмаган илебез өчен соңгы хәлен җыеп ахыргача сугышкан.

Язның иң матур бер көнендә, карлар эреп, бозлар агып беткәч, агач-куакларда хуш исле бөреләр уянган чакта, башкалардан бер ягы белән дә аерылып тормаган гап-гади бер малай дөнҗяга килә. Аңа Габдулла дип исем бмрәләр.