Иң зур бәхет нәрсә кеше өчен?
Сәламәтлек, җаны тыныч булса;
Янәшәдә әти-әни диеп,
Газиз балалары өзелеп торса.

Оныклары әби-бабай, диеп,
Кочагына килеп сыенса;
Сызламаса иртән аяк-куллар,
Төннәр кыска булып тоелса...

Әрнемәсә әгәр йөрәккәе,
Нигә болай булды, балам, дип,
Читкә чыгып китеп йөрәк парәң,
Картлык көндә ялгыз калам, дип.

Шулар барысы бәхет түгелмени,
Аңлап яши белгән кешегә,
Кемдер бәхетлерәк диеп уйламагыз,
Читтән генә шулай күренә...

Өең җылы, тамагың тук булса,
Аяз булса баш өстеңдә күгең;
Янәшәңдә дус, туганнар булса,
Бәхет өчен артык кирәк түгел...

Шушы бәхетләрнең барысын телим,
Сезнең йөрәк әрнеп какмасын;
Йөзләрегез һәрчак көләч булсын,
Кайнар яшьләрегез таммасын!

Иң кирәкле, газиз затлар булып,
Бала хәсрәтләре күрмичә;
Яшәгез Сез, бар булыгыз әле,
Картаюны бар дип белмичә!