Китап – һәр кешенең якын дусты, ул һәркемгә дә кирәк. Китапны саклап тотарга кирәк. Китапны эшләп чыгаруда бик күп кешеләр хезмәт куя. Китап өчен башта кәгазь эшлиләр. Китап басучылар аерым битләрдә китапны бастыралар. Аннан соң битләрен ябыштыралар, төплиләр. Рәссамнар китапны бизиләр.  Кәгазьне иң элек Кытайда ясый башлаганнар. Кәгазь эшләп чыгару зур хезмәт сорый торган авыр эш булган. Өстәвенә, китапларны кулдан гына күчереп язганнар. Шуңа күрә китап гаять кыйммәтле байлык саналган. Аны зиннәтле тартмаларда саклаганнар.  Китап басу машиналары барлыкка килгәч, кәгазь җитми башлаган. Шуннан соң кешеләр кәгазьне агачтан ясап караганнар һәм бу ысулны уңай дип тапканнар. Менә шул заманнан бирле кәгазьне агачтан ясыйлар.Без китапның матур рәсемнәренә карап сокланабыз, кызыклы әкиятләрен укыйбыз. Бүген без китапханәгә яңа кайткан “Татар халык әкиятләре” китабы белән таныштык, аның кушымтасы булган дисктан мультфильм карадык. Ул безгә бик ошады.