Урман –ул табигать хәзинәсе.Ул кеше өчен бик күпне аңлата. Урман чиста һава, җиләк, гөмбә һәм хәтта дару да бирә. Урман-җәнлекләр, кошлар һәм бөҗәкләр өчен йорт. Әгәр җирдә урманнар булмаса, кошлар, хайваннар һәм кешеләр һәлак булыр иде. Тын алырга бернәрсә дә булмас иде.

  Еш кына кеше урманга китергән зыяны турында уйламый. Кеше гамьсез генә тәмәке төпчеген ташлап китә, һәм гаять зур урманнар янып бетә. Кеше табигатьтә ял итә, учакны сүндерми – кешелекнең яшел байлыгы утта һәлак була. Коточкыч янгыннар бөтен матурлыкны юкка чыгара.Янгыннан юк ителгән урманны яңадан үссен өчен ничә ел кирәк дип уйлыйбызмы без?

   21 март-Халыкара урманнар көне. БМО инициативасы белән ел саен, 1971 елның 21 мартыннан башлап, бөтен дөньяда Халыкара урман көне  билгеләп үтелә.

   Шул уңайдан,  20 нчы март көнне Аккүз төп гомуми белем бирү мәктәбендә" Урман- безнең байлыгыбыз!” дип исемләнгән кичә булып узды.  Бу  чарада урманчыбыз Хисамов Рәмис Рифхат улы катнашты.Ул безгә урманда үз-үзеңне тоту кагыйдәләрен аңлатты һәм урман хуҗалыгы өлкәсендә һөнәри юнәлеш бирү эшенә дә зур игътибар бирде.