Серия «Маминых сказок» Абдуллы Алиша началась в 1939 году. До этого он уже был известен как любимый детский писатель, написав значительное количество сказок и рассказов. После первой сказки «Толстобрюхий царь», опубликованной в 1934 году во 2-м номере журнала «Пионерское перо», Абдулла Алиш написал и перевел около 25 сказок. Они печатались в различных газетах и журналах, вышли отдельными книгами под названиями «Нечкэбил» (1937), «Сказки» (1937, 1939), «Мамины сказки» (1940-1941). «Гусь и Лебедь» и «Зайчишка» — первые из «Маминых сказок», опубликованных в газете «Молодой ленинец» 1 февраля 1939 года. В предисловии, адресованном малышам, автор пишет: «Рустам еще очень маленький, ему всего пять лет. Тем не менее, сам он очень веселый, как котенок: всегда быстрый, обо всем разговаривает, все делает. Мама очень любит Рустама. Рассказывает ему интересные сказки. Рустам с любовью слушает эти сказки, запоминает и рассказывает их друзьям в детском саду. Я тоже слушал эти сказки. Мне тоже понравились. Понравятся ли вам они, дорогие дети?». 

Эти сказки привлекли внимание и полюбились детям уже в те времена, как своим написанием на понятном беглому языку, так и воспитательным значением.  Эти труды не теряют актуальности и по сей день. В нашем ДОУ дети познакомились со сказками Абдуллы Алиша, воспитатели и учитель родного (татарского) языка прочитали сказки, а дети с интересом рассказывали содержании сказок. В заключение мероприятия, дети  посмотрели мультипликационный фильм по произведению Абдуллы Алиша.

Абдулла Алишның «Ана әкиятләре» сериясе 1939 елда башлана. Моңа кадәр инде ул, шактый санда әкият һәм хикәяләр язып, балаларның яраткан язучысы булып таныла. 1934 елда «Пионер каләме» журналының 2 нче санында басылган «Капкорсак патша» исемле беренче әкиятеннән соң, Абдулла Алиш 25 ләп әкият яза һәм авторлаштырып тәрҗемә итә. Алар төрле газета-журналларда басылалар, «Нечкәбил» (1937), «Әкиятләр» (1937, 1939), «Ана әкиятләре» (1940—1941) исемнәре белән аерым китаплар булып та чыгалар. 1939 елның 1 февралендә «Яшь ленинчы» газетасында басылган «Каз белән Аккош» һәм «Куян кызы» — «Ана әкиятләре»нең беренчеләре. Нәниләргә атап язган кереш сүзендә автор болай ди: «Рөстәм әле бик кечкенә, аңа бары биш кенә. Шулай булса да, ул үзе песи баласы кебек бик шаян: җитмәгән җире, сөйләмәгән сүзе, эшләмәгән эше юк. Әнисе Рөстәмне бик ярата. Береннән-бере кызыклы әкиятләр сөйли. Рөстәм бу әкиятләрне бик яратып тыңлый, кайберләрен отып та ала, бакчага баргач, иптәшләренә дә сөйли. Ул әкиятләрне минем дә тыңлаганым бар. Миңа да ошыйлар. Сезгә ошармы икән соң алар, кадерле балалар?».

Бу әкиятләр балаларга аңлаешлы йөгерек телдә язылуы белән дә, тәрбияви әһәмияте белән дә шул вакытларда ук игътибарны җәлеп иткәннәр һәм яратып укылганнар.  Әлеге хезмәтләр бүгенге көндә дә актуальлекләрен югалтмыйлар. Безнең мәктәпкәчә яшьтәге балалар бакчасында балалар Абдулла Алиш әкиятләре белән таныштылар, тәрбиячеләр һәм туган (татар) тел укытучысы әкиятләрне укыдылар, кызыксынып, әкиятләрнең эчтәлеген сөйләделәр. Чара ахырында балалар Абдулла Алишн әсәрләре буенча мультипликацион фильм карадылар.