Күптән инде, күптән тынып калды,

Ул сугышның хәтәр туплары.
Тик сүнмичә ветеран йөрәген,
Телеп тора әле утлары.

Күпме кайгы, хәсрәт алып килде
Җан өшеткән салкын ул сугыш
Ул мәхшәрне кичкән һәр кешенең,
Төшләрендә һаман канкоеш.

Бурычлы без сезгә, рәхмәтлебез,
Шушы көнне күрәлгән өчен
Күпме корбан, әрнүләр хакына
Исән калды газиз туган илем.

Онытмыйк без, кадерлик аларны
Чын күңелдән сөеп, яратып.
-Илем, – диеп башын салганнарга,
Догабызны торыйк яңартып!