Мы все знаем, как любопытны дети, они постоянно что-то исследуют. Это их естественное состояние: смять и разорвать бумагу и посмотреть, что из этого получилось, наблюдать за аквариумными рыбками, разбирать игрушки, изучая их устройство. Без этих «несерьезных» занятий, а точнее игр, невозможно развитие ребенка в целом. Задача воспитателя, предложить детям, такие игры, которые способствовали бы их всестороннему развитию.
Дети второй группы раннего возраста с удовольствием играют в дидактические игры: «Собери бусы», «Вкладыши», «Пазлы», «Мозаика», «Найди половинку» и др. Ведь игра является эффективным средством воспитания и обучения малышей. В них создается необходимая связь между практическими и умственными действиями, которая ведет к развитию ребенка.

Без барыбыз да беләбез, ничек кызыксынучан балалар, алар даими рәвештә нәрсә тикшеренү. Бу аларның табигый халәте: кәгазьне сүтеп, өзеп, моннан нәрсә килеп чыкканын карарга, аквариум балыкларын күзәтергә, уенчыкларны карарга. Әлеге «җитди булмаган» дәресләрдән, төгәлрәге уеннардан башка баланың үсеше мөмкин түгел. Тәрбияченең бурычы-балаларга төрле яклап үсүгә ярдәм итәрдәй уеннар тәкъдим итү.
    Икенче төркем балалары бик теләп дидактик уеннар уйныйлар: «буслар җый», «Вкладышлар», «Пазлы», «Мозаика», «половинку» һ.б. уен балаларны тәрбияләү һәм укыту өчен нәтиҗәле чара булып тора. Аларда бала үсешенә китерә торган гамәли һәм акыллы гамәлләр арасында кирәкле элемтә булдырыла.