Умение дарить подарки не дается от рождения, а формируется в процессе жизни. Психологи считают, что данное умение следует развивать с самого раннего возраста. Формировать это умение необходимо, в первую очередь, личным примером. Привыкая с детства к подаркам, ребенок со временем начинает понимать, что и он в ответ должен что-то подарить. Взрослым следует объяснить ребенку, что подарок необязательно должен быть большим, дорогим, купленным в магазине. Его можно сделать своими руками. Пусть это будет рисунок или поделка, которую он сможет сам подарить кому-то из членов семьи.  Вот и воспитанники подготовительной группы МБДОУ «Верхнеуслонский детский сад «Радуга» под большим секретом готовили подарочки для мам и бабушек. Бабушкам сделали открытки с объемной аппликацией в виде букета тюльпанов. А мамам изготовили игольницы. Причем для работы постарались использовать уже вторичное сырье: лоскутки ткани, баночки из-под детского питания, ленточки от цветочных букетов. Дети вначале с опаской посмотрели на иголку с ниткой –«Мы же шить не умеем!!». Но тут вспомнили поговорку «Дело мастера боится», и смело взялись за дело. Да не все получалось с первого раза, но никто не сказал: -«Я не могу, я не буду». А уж когда на столе появился ворох цветных лент, кружев, бантов, тесьмы -  то восторгу не было предела. Детям захотелось пришить все сразу. Тут пришлось подсказывать, что цвет лент и кружев должен подбираться в тон к цвету подушечки. И надо сказать, что дизайнерские способности у наших детей в крови. Они очень тщательно подбирали, прикладывали каждую ленточку и получалось очень красиво. Воспитатели помогли приклеить все это на баночку. И вот- игольница готова! Поделка не простая- с секретом, крышечку можно открыть и в баночке хранить различные мелочи. Дети были в восторге. И каждый день задавали один и тот же вопрос: - «Мы сегодня подарим подарок маме?»   Очень уж натерпелось порадовать мам своим творением.

Барысы да зур сер итеп
      Бүләк итә белү тумыштан бирелми, ә тормыш процессында формалаша. Психологлар фикеренчә, бу белемне кечкенәдән үк үстерергә кирәк. Бу белемне, беренче чиратта, шәхси үрнәк итеп формалаштырырга кирәк. Балачактан бүләкләргә ияләшкәч, бала вакыт узу белән аның җавап итеп нәрсә дә булса бүләк итәргә тиешлеген аңлый башлый. Өлкәннәргә бүләкнең кибеттән сатып алынган зур, кыйммәтле булырга тиешлеген аңлатырга кирәк. Аны үз куллары белән ясарга мөмкин. Булсын бу булачак рәсем яки кул эшләре, аны ул алачак үзе бүләк итәргә кемгә дә булса гаилә әгъзалары.  Югары Ослан «Салават күпере» балалар бакчасының мәктәпкә әзерлек төркеме балалары да зур сер белән әниләр һәм әбиләр өчен бүләкләр әзерләделәр. Әбиләргә лалә чәчәге рәвешендә зур күләмле аппликация салынган открыткалар ясадылар. Ә әниләргә энә уенчыклары ясаганнар. Өстәвенә, эш өчен икенчел чималны да файдаланырга тырышканнар: тукыма кисәкләре, балалар туклану өчен банкалар, чәчәк бәйләмнәреннән тасмалар. Балалар башта җепле уенчыкка куркыныч белән карадылар-«без тегә алмыйбыз бит!!». Тик монда «останың эше курка» дигән әйтемне искә төшерделәр һәм кыю рәвештә эшкә тотындылар. Әйе, барысы да беренче тапкыр килеп чыкмады, тик берәү дә: «мин алмыйм, мин булырмын»,- диде. Ә өстәлдә төсле тасмалар, түгәрәкләр, бантлар, тесьмалар пәйда булгач, соклану чикләре юк иде. Балаларга барысын да берьюлы килергә теләде. Монда тасмаларның төсе һәм түгәрәкләр мендәр төсенә Тонга җыелырга тиеш, дип әйтергә туры килде. Һәм шунысын да әйтергә кирәк, безнең балаларның кандагы дизайнерлык сәләте. Алар бик җентекләп сайладылар, һәр тасманы куйдылар һәм бик матур килеп чыкты. Тәрбиячеләр боларның барысын да банкага ябыштырырга булыштылар. Һәм менә энә хәзер! Эшләнмә гади генә түгел-сер белән, крышечканы ачарга һәм банкада төрле вак-төякләрне сакларга була. Балалар бик канәгать калдылар. Һәр көнне бер үк сорау бирделәр: «без бүген әнигә бүләк итәбез?» Әниләрне Үз иҗатым белән сөендерергә туры килде.