В.А. Сухомлинский оценивал природу как «вечный источник мысли» и добрых чувств детей. Известны «уроки мышления в природе», которые проводил этот замечательный педагог. «Идите в поле, парк, пейте из источника мысли, и эта живая вода сделает ваших питомцев мудрыми исследователями, пытливыми, любознательными людьми и поэтами».
Основы экологической культуры закладываются в раннем возрасте, когда ребенок впервые попадает в мир знаний о природе. Дальнейшее отношение детей к природе во многом будет зависеть от того, осознают ли они ее ценность, насколько глубоко будут воспитаны эстетические и нравственные отношения к природным объектам. Каждый день воспитанники подготовительной группы наблюдают за сезонными  изменениями в природе. И каждый день находят, что то новое: замёрзли лужи, обледенели тропинки, листья опали почти все. Наблюдая за природой, знакомимся с народными приметами. И каждый день мы подходим к вишне , ждем когда с вишни упадет последний лист. Ведь если следовать народным приметам, «пока с вишни лист не упадет, снег не ляжет».
Сегодня объектом наблюдения была ель. Мы сравнили иголки ели с иголками туи и сосны, рассмотрели строение дерева,  вдохнули елового   аромата, вспомнили  новогоднее дерево. И вдруг прозвучал настоящий детский каверзный  вопрос:-«А почему на ней шишки? Здесь  же белок нет!». Посыпались версии, истории и рассказы. Это и будет темой нашего следующего исследования.

Табигатьтә күзәтү
В.А. Сухомлинский табигатьне «мәңгелек фикер чыганагы» һәм балаларның яхшы хисләре дип бәяләде. Бу искиткеч педагог үткәргән «табигатьтә фикерләү дәресләре"билгеле. «Басуга барыгыз, парк, эчегез бер фикер чыганагы, һәм бу тере су сезнең питомцев әмерен зирәк тикшеренүчеләр, омтылучы, кызыксынучан кешеләр һәм шагыйрьләр».
Экологик культура нигезләре бала беренче тапкыр табигать турында белем дөньясына эләккәч салына. Балаларның табигатькә карашы күбесенчә аларның табигый объектларга карата эстетик һәм әхлакый мөнәсәбәтләрнең никадәр тирән тәрбияләнүен аңлавыннан торачак. Һәр көнне мәктәпкә әзерлек төркемендә тәрбияләнүчеләр табигатьтәге сезонлы үзгәрешләрне күзәтәләр. Көн саен яңа нәрсә табалар: күлләвекләр тутырылган, сукмаклар бозланган, яфраклар барысы да диярлек коелган. Табигатьне күзәтеп, халык сынамышлары белән танышабыз. Көн саен без чиягә якын киләбез, чиядән соңгы яфрак төшкәнен көтәбез. Чөнки халык сынамышларыннан күренгәнчә,»әлегә чиядән яфрак төшми, кар ятмый".
Бүген күзәтү объекты булып чыршы торды. Без чыршы уенчыкларын туя һәм нарат уенчыклары белән чагыштырдык, агач төзелешен карадык, чыршы ароматын илһамладык, Яңа ел агачын искә төшердек. Һәм кинәт чын-чынлап балалар каверз соравы яңгырады: «ә ни өчен анда шишкалар? Монда ук аксым юк!». Версияләр, тарих һәм хикәяләр яуды. Бу шулай ук булачак темасы безнең киләсе тикшеренүләр.