Мотивация к обучению в школе не может возникнуть у детей старшего дошкольного возраста сама по себе. Эффективность формирования мотивации к обучению у ребенка подготовительной к школе группы полностью зависит от правильной организации образовательного процесса. Занятия для данного возраста должны быть приближены к школьным. Они должны носить учебно-тренирующий характер. Но при этом существенно отличаться по форме организации. Главным на этих занятиях должно стать игровое дидактическое упражнение. Воспитанники подготовительной группы МБДОУ «Верхнеуслонский детский сад «Радуга» с начала учебного года отправились в путешествие в «Страну Азбуку», но оказалось, что дорога в нее проходит через «Страну Звуков». Вместе с лисенком, совой и ежонком ребята попадают в различные приключения, помогают спасти мышку от кота, напоить теленка и знакомятся со звуками, которые живут в разных домиках. А чтобы знакомство со звуками было плодотворным ребята стараются произносить их правильно, определяют, какие органы артикуляционного аппарата помогают им или мешают. Никто не ждет готового ответа или определения, каждый ищет ответ сам, пробует, экспериментирует, произнося звуки глядя в  зеркало.
Все эти наглядные средства, упражнения и игры, важны не только для воспитания правильного произношения, звуковой культуры речи детей и подготовки их к обучению грамоте, но и способствуют и общему речевому развитию детей, помогают овладеть всем богатством родного языка. А это чрезвычайно важно для того, чтобы дети, став школьниками, с любовью изучали родной язык, как предмет, постижение которого духовно обогащает человека. Без этого невозможно преодолеть многие недостатки при изучении родного языка в школе.

Мәктәпкәчә яшьтәге балаларның сөйләм үсеше.

Мәктәптә укытуга Мотивация мәктәпкәчә яшьтәге балаларда үзеннән-үзе туа алмый. Мәктәпкә әзерлек төркеме баласында укытуга мотивация формалаштыруның нәтиҗәлелеге тулысынча белем бирү процессының дөрес оештырылуына бәйле. Әлеге яшьтәге балалар өчен дәресләр мәктәп укучыларына якын булырга тиеш. Алар укыту-тренировка характерында булырга тиеш. Әмма шул ук вакытта оештыру формасы буенча аерылып торырга кирәк. Бу дәресләрдә иң мөһиме уен дидактик күнегүләр булырга тиеш. Югары Осланның «Салават күпере «балалар бакчасының мәктәпкә әзерлек төркеме балалары уку елы башыннан “Әлифба иленә” сәяхәткә чыктылар, тик аңа юл тавышлар иле «аша уза икән. Төлке, ябалак һәм керпе белән бергә балалар төрле маҗараларга эләгә, тычканы мәчедән саклап калырга, бозауны эчерергә булышу, төрле йортларда яшәүче тавышлар белән таныша. Ә тавышлар белән танышу нәтиҗәле булсын өчен балалар аларны дөрес әйтергә тырышалар, артикуляция аппаратының нинди органнары аларга булышуларын яки комачаулавын ачыклыйлар. Беркем дә көтми әзер җавап яки билгеләмә, һәр җавап эзли үзе, сыный, кулланып, тавышлары күренә,  көзгегә карап.
Бу күргәзмә чаралар, күнегүләр һәм уеннар дөрес тәрбия бирү, балаларның тавыш культурасын тәрбияләү һәм аларны грамотага өйрәтүгә әзерләү өчен генә мөһим түгел, ә балаларның гомуми сөйләм үсешенә дә ярдәм итә, туган телнең бөтен байлыгын үзләштерергә ярдәм итә. Ә бу балаларның, мәктәп укучысына әйләнеп, туган телне, кешене рухи яктан баета торган предмет буларак, яратып өйрәнүе өчен бик мөһим. Моннан башка мәктәптә туган телне өйрәнгәндә күп кенә җитешсезлекләрне җиңеп булмый.