Наши воспитанники младшей группы подражают в игре всему, что видят. В подвижных играх малышей, прежде всего, находит отражение не общение со сверстниками, а отображение той жизни, которой живут взрослые или животные. Они с удовольствием летают, как «воробушки», взмахивают руками, как «бабочки» крылышками. Стремление к одухотворению неживой природы объясняется желанием ребенка предать изображаемому в игре образу живой характер, а когда он вживается в образ, у него включаются механизмы подражания и, как следствие, формируются нравственные качества: сопереживания, соучастия, сопричастности.

Безнең кече төркем тәрбияләнүчеләре уенда күргәннең барын да кабатлылар. Балаларның хәрәкәтчән уеннарында, барыннан да элек, яшьтәшләре белән аралашу түгел, ә өлкәннәр яки хайваннар яши торган тормышның чагылышы чагылыш таба. Алар рәхәтләнеп «чыпчыклар» кебек очалар, «күбәләкләр» кебек куллары белән селкетәләр. Тере булмаган табигатьне рухландыруга омтылыш баланың уенда сурәтләнгән образга тере характер бирү теләге белән аңлатыла, ә ул образга терәлгәч, аңа яшьләнү механизмнары кертелә һәм, нәтиҗә буларак, әхлакый сыйфатлар формалаша.