Сегодня на прогулке дети старшей группы решили превратится в юных следопытов, а именно, понаблюдать за оставленными следами на групповом участке. Именно сегодня они четко выделялись на снежной поверхности. Осмотревшись вокруг, ребята обнаружили длинную узорчатую ниточку следов, очень похожих на воробьиные. И это легко было объяснить, т. к. они находились возле нашей кормушки. Переместившись на другую половину участка, ребята безошибочно определили следы кошки, а рядом с ними оказались два больших отпечатка от человеческого ботинка. Сравнив их с нашими следами, ребята сделали вывод, что их оставил «большой дядя». Даже закончив наши наблюдения, дети продолжали искать по следам все новых и новых «гостей» нашего участка. 

Бүген урамда өлкән төркем балалары саф һавада яшь эзтабарларга әвереләчәк, аерым алганда, төркем участогында калган эзләрне карарга карар кылдылар. Нәкъ менә бүген алар кар өслегендә  чыпчык эзләрен курделәр. Участокның икенче яртысына күчеп, балалар мәче эзләрен билгеләделәр, ә алар янында кеше ботинкасыннан ике зур эз калган. Аларны безнең эзләр белән чагыштырып, егетләр «зур абый» калдырды, дигән нәтиҗә ясадылар. Хәтта безнең күзәтүләрне тәмамлап та, балалар безнең участокның барлык яңа һәм яңа «кунакларын» эзләреннән эзләүләрен дәвам иттеләр.