Веками человек смотрел в небо. Он ходил по земле и не боялся уплывать далеко в море, но небо было огромным и непонятным для него.  Появлялись фантастические романы, конструировались летательные аппараты, так и оставшиеся на земле.
И вот наступил ХХ век. Уже летали в небе самолёты, а в космос поднялись первые ракеты. Люди верили, недалёк тот день, когда в космос полетит человек.
И вот, наконец, 12 апреля 1961 года, пятница, обычный трудовой день. Утром он был прерван сообщением: «Работают все радиостанции Советского Союза! Впервые в мире! Человек в космосе!»
День 12 апреля стал доказательством осуществления любой, самой смелой, человеческой мечты. С тех пор он ежегодно празднуется человечеством как Всемирный день космонавтики.

 

Кеше гасырлар буе күккә карады. Вә ул җир өстендә йөрер һәм диңгездә ерак йөрер, ләкин Аллаһуның ґәзабы бик каты вә бик куркынычлы. Фантастик романнар барлыкка килде, очкыч аппаратлар, шулай ук җирдә калган аппаратлар конструкцияләнде. Һәм менә ХХ гасыр җитте. Күктә самолетлар оча иде инде, ә галәмгә беренче ракеталар күтәрелде. Кешеләр галәмгә кеше очкан көн дә ерак түгел, дип ышанды. Һәм менә, ниһаять, 1961 елның 12 апреле, җомга, гадәти хезмәт көне. Иртән ул: «Советлар Союзының барлык радиостанцияләре эшли! Дөньяда беренче тапкыр! Галәмдә кеше!» 12 апрель көне теләсә нинди, иң кыю, кеше хыялының тормышка ашырылуын дәлилләде. Шул вакыттан бирле ул ел саен кеше буларак Бөтендөнья космонавтика көне буларак билгеләп үтелә.