Как весело спуститься по радуге с небес

И шлепоть босиком по теплым лужицам.

Но люди нас увидя, все прячут под навес,

Печалятся,грустят и даже хмурятся.

                                   Кап,кап,кап, стучить по крыше,

                                  День и ночь стучит по крыше.

                                     Кап,кап,кап и кто-то скажет.

                              «Снова дождь пошел»

                                Не грусти,коль нас услышишь,

                                  За окном своим услышишь.

Безнең әти-әниләр

                     Бик борчылмасын өчен,

                     Машинада шофёр абый

                     Тынычлап барсын өчен,

                     Юл йөрү кагыйдәләрен

                     Әйбәт белергә кирәк.

                      Онытмыйча үтәргә,

                      Өйрәнергә бик кирәк!

Көннәр суынды,

Яфраклар коелды.

Балалар "минем өем" темасына рәсем ясадылар.

Бү минем өем, сез беләсезме?
Минем тавышны ишетәсезме?
Карагыз миңа, я, күрәсезме?
Нинди кечкенә, дип көләсезме?

Татар егетләре кигән түбәтәйләрне,татар кызларының калфакларын киеп ,борынгы әби- бабаларыбыз уйнаган уеннарны уйныйбыз.

“Укы инде,балам,укы!,-диеп

Кирәкми лә миңа әйтергә.

Минем күңелем үзе ашкына ич

Китаплардан күпне белергә.

Геройлары белән серләшәм дә,

Шатлыклары булса сөенәм.

Кайгыларын миңа сөйләсәләр,

Алар өчен бик тә көенәм.

Җырласалар алар белән җырлыйм,

Күңелем шат була шаярсалар.

Бик ямансу булыр иде миңа,

Китаплардан бер көн аерсалар.

Урман-кешенең якын дусты.Урманны кем генә яратмый икән?!Ул үзенең матурлыгы,гүзәллеге белән табигатькә ямь бирә.Урманда һава чип-чиста,шуңа күрәаны планетабызның үпкәсе дип атыйлар да инде. Урман ул- кислород чишмәсе,ягулык,төзү материалы, дарулар дөньясы да.Тормыш өчен кирәкле сумала,камфара,скипидар,буяулар да урманнан алына.Урман кошларга,җәнлекләргә азык,яшәү урыны бирә,кырларыбыз өчен дым саклый,климатны яхшырта.

Дәүләт символлары гади түгел,

Күмелгәннәр данга, шөһрәткә

Күз карасыдай саклап аларны,

Горур атларбыз без киләчәккә.

  Без - табигать баласы. Урманнарыңның шавы, чишмәләреңнең челтерәп агышы, елга – күлләреңнең сихри зәңгәрлеге күңелемә сихәт бирә.

   Табигать... син чәчәк кебек, шуңа күрә  беркайчан картаймыйсың .Безнең бөтен теләгебез, хыялыбыз шул.Чәчәк ат син, безнең яраткан, сөекле табигатебез! Ләкин чәчәк кебек шиңмә, саргайма һәм кипмә!Чәчәккә су сибеп торучы кеше кебек, кырыеңда һәрвакыт яраткан кешең, су сибүчең – синдә яшәүче халкың булсын. Амин! Берүк шулай булсын!